De eerste dag echt “Spanje temperaturen”.
Wel een beetje wolken in’t begin, maar toch al 13 graden toen we rond halftien vertrokken.
Een pittige tocht hebben we onszelf uitgetekend, we gaan heel wat klimmetjes doen.
Eerste doel is een korte maar steile klim naar de” Antenas de Hurchillo, da’s een bergske waar bovenaan gsm en tv masten staan.
De weg er naartoe is zeker niet vlak, eerder glooiend en na zon 35 km beginnen we eraan. Het is een goeie test voor op de tandem, vooral wat de kleinste versnellingen betreft. Er zitten stukken in van 16% en op ‘t einde 19 %, dus da’s een beetje het Koppenberg gevoel hier in “Speen”….;)
We komen er levend boven, ‘t ging beter dan verwacht.
Op de top waren werkmannen herstellingen of zoiets aan ‘t doen, ééntje van hen heeft ons vereeuwigd op een paar foto’s.
Daar het gene “col” is, fietsen we langs dezelfde weg naar beneden. Doris doet bijna in haar (koers)broek, zo steil naar beneden vind ze blijkbaar spannender dan naar boven !
Vanaf nu fietsen we een uur of twee tegen zeer felle wind op kop, zelfs bergaf moeten we stevig bijtrappen. De honger komt stilaan opzetten, we hebben ondertussen al een 70 km in de benen. Het eerste dorp waar we doorfietsen is zeer klein, niks te zien, we riskeren toch van even het centrum door te rijden, en botsen gelukkig op een kleine bar. Het dagmenu is toevallig …paella..;) Met zo nen honger kan het ons niks schelen dat we ook gisteren paella aten, honger is de beste saus. De patron schotelt ons nog een zelfgemaakte “waggeltaart” voor, zelf gebakken vermeld hij er fier bij….ik eet normaal nooit taart, maar deze was “niet te doen”, zo lekker….!
Goed volgetankt zijn we op weg naar nog een serieuze klim. De wind baast ons bijna van de fiets.
Na 85 km komen we aan in een klein stadje, we drinken er iets en bij een tankstation vullen we onze bidonnen. Na een paar km stevige kopwind stopt de weg onaangekondigd en loopt er een autostrade voor onze neus. Een nieuwe blijkbaar want er is haast geen verkeer. Er is maar één probleem, we kunnen er niet op want een kilometers lange omheining scheid de beide wegen. Om terug te keren had ik geen zin, we zouden dan terug die wind moeten trotseren, een tweede mogelijkheid was de draad doorknippen met mijn Leathermen ( gereedschap met onder andere een kniptang erbij) . Eer Doris goed en wel doorhad was ik ging doen, was “den draad” al voor de helft door….zij zag dat helemaal niet zitten, en liet dat ook weten, en niet met zachte lieve woordjes….;)…..en zag ons al in “den bak” vliegen hiervoor…foert, den draad was door, nu konden we de tandem over de splinternieuwe vangrail heffen, en onze weg voortzetten, op de pechstrook van de fonkelnieuwe snelweg.Amper een handvol auto’s zijn ons voorbijgereden, we nemen de eerste afrit en zetten onze weg verder langs “normale” wegen.
Bij het volgende dorp keren we richting “huiswaarts”, vanaf hier de wind in de rug.
Het is terug rond zes uur een we “landen”, met 125 km en 1800 hm op de teller.
We eten bij Ronny en Natasja lekkere “stoemp”, een slaapliedje zullen we niet nodig hebben vanavond….!