admin

Cannondale Road Tandem – test

De Cannondale tandem is een toonaangevende keuze voor fietsliefhebbers die op zoek zijn naar prestaties en comfort tijdens hun ritten voor twee personen.

Met het hoogwaardige aluminium frame en de geavanceerde technologie biedt de Cannondale tandem een uitstekende balans tussen snelheid en stabiliteit, waardoor je samen met je partner soepel kunt fietsen.

Of je nu kiest voor een ontspannen tocht door het platteland of een avontuurlijke rit door de bergen, de Cannondale tandem is ontworpen om duurzaamheid en plezier te bieden aan fietsers van alle niveaus.

  • Rohloff speedhub
  • Chris King headset
  • Middleburn cranks
  • Around 21kg

Cannondale tandem test

De Cannondale tandem is een toonaangevende keuze voor fietsliefhebbers die op zoek zijn naar prestaties en comfort tijdens hun ritten voor twee personen.

Met het hoogwaardige aluminium frame en de geavanceerde technologie biedt de Cannondale tandem een uitstekende balans tussen snelheid en stabiliteit, waardoor je samen met je partner soepel kunt fietsen.

Of je nu kiest voor een ontspannen tocht door het platteland of een avontuurlijke rit door de bergen, de Cannondale tandem is ontworpen om duurzaamheid en plezier te bieden aan fietsers van alle niveaus.

  • Rohlof speedhub
  • Fox talax 36 mm fork
  • Ergon grips
  • Canecreek ST suspension seatposts

Fandango tandem test

ontworpen voor twee personen om samen te fietsen en plezier te hebben.

Met zijn opvallende kleuren en gestroomlijnde frame is de Fandango tandem niet alleen functioneel, maar ook een echte blikvanger op de weg.

Deze tandem is uitgerust met hoogwaardige componenten en biedt een soepele en comfortabele rit voor zowel de bestuurder als de passagier.

  • Rohloff speedhub
  • Chris King headset
  • Shimano XTR pedals
  • Ergon grips

‘t Zit erop !

Laatste fietsdag vandaag en alweer schijnt de zon. Van hieruit fietsen we naar Fall River, waar onze dozen in het hotel staat te wachten. Het is amper 25 km, we hebben tijd zat en fietsen nog een rondje in Halifax, waar we oa een paar parken bezoeken en de citadel van Halifax.

Na de middag brengt een bochtige, glooiende trial brengt ons vanuit de stad al snel in de bossen, evenwijdig met de drukke autoweg. Op 10km van Fall River fietsen we langs een van de vele meren tot aan het hotel waar we zonder technische pannes of ongelukken onze fietsreis afsluiten.

Vuurtoren nr 1 in Canada…. !

Het 2 graden wanneer we wegfietsen in Hubbards, de koudste ochtend tot nog toe.

We kiezen voor het off road fietspad tussen de bomen.

De indian summer is ingezet, het kleurenpalet waar we doorfietsen ziet er na twee weken gans anders uit. Een eerste koffiestop doen we aan het fietscafe Bike&Bean. Toevallig ontmoeten we daar een fietskoppel welke we twee weken geleden in Baddeck zagen voorbijfietsen. Het zijn Canadezen uit Vancouver. Ze hebben een tent mee en kamperen waar het kan, al is het wel niet altijd even plezant zegt zij. Ze bedoelde wellicht deze ochtend, wanneer het 2 grdn was.

Dat is wat anders dan wij, die graag onder een warm donsdeken liggen.

Grappig is dat zij ongeveer even ver van huis zijn dan wij, op een paar honderd kilometers na.

Van hieruit fietsen we zuidwaarts naar Peggy’s Cove lighthouse , een trekpleister in Nova Scotia.

De in 1915 gebouwde vuurtoren is maar één van de 160 vuurtorens in NS, maar wellicht de meest gefotografeerde.

Het is een prachtige glooiende kustweg die er ons naartoe brengt.

Peggy’s Cove is een nog actief vissersdorp, ook wel een toeristisch plaatsje maar niet in die mate dat het op de koppen lopen is.

We kopen in de locale Fish Shack een typisch local gerecht, eigenlijk een broodje dat we hier al vaak gegeten hebben, de fameuze ‘lobster rol’.

Dat is eigenlijk een begeert schaaldier in een heel simpele sanchwich 😬…maar wel lekker.

Een weetje over kreeft is dat voordat de kreeft op het menu van dure restaurants terechtkwam, was hij goedkoop blikvoer voor het volk. Maar door overbevissing werden de schaaldieren schaars en steeg de prijs. Ook sushi, foie gras en oesters begonnen hun leven als volksvoer.

Na het broodje, enkele foto’s en een paar leuke gesprekken met alweer vriendelijke Canadezen fietsen we nog 45km door naar Downtown Halifax, waar we slapen vannacht. De laatste 20 km waren om snel te vergeten, veel te druk bij het inrijden van deze hoofdstad. Eens in het centrum is het totaal het tegenovergestelde, fietsroutes en geen roekeloze chauffeurs.

Slapen op hoogte…..

We verlaten Lunenburg en fietsen stilaan opnieuw richting Halifax.

We drinken koffie in Mahone Bay. Het is zondag, we passeren verschillende rommelmarkten. Opvallend minder verkeer ook, al hebben we er sowieso geen last van omdat we hoofdzakelijk op ‘trails’ fietsen. Dat zijn niet geasfalteerde paden door de bossen. De ‘indian summer’ is ingezet, elke dag zien we dezelfde bomen in een andere kleur. Lang kleine meertjes en soms langs de zee komen we opnieuw in Chester. In dezelfde bakkerij van vorige keer eten we een kleinigheid, onze tank wat bijvullen.

Na 77 mooie kilometers zijn we in het havendorpje Hubbards, waar de Tuna Blue Inn onze slaapplaats is. Het bed is wel euh…..speciaal, enkel een ladder mankeerde er. Doris moest er letterlijk inkruipen!

Pasta Sepia !

We slapen twee keer in Lunenburg, dat geeft ons de kans om een locale lus te fietsen zonder bagage.

Fietsen doen we zoveel mogelijk langs de kustlijn. Het landschap is pittoresk en tegelijk ook pittig, fysiek dan. Het is amper plat, het glooiende landschap langs mooie en minder mooie villa’s kruipt in de benen. Links van ons de zee, rechts de onmetelijke bossen waar de kleuren dag per dag veranderen….

Veel dorpjes met een cafeetje zien we niet, bij een kleine kruindenierswinkel, in het gat van pluto vinden we enkele bananen en een meeneemkoffie.

Koffie vind je hier overal en het moet gezegd worden, nog geen slechte koffie geproefd hier.

In Bridgewater, eindelijk een pub waar we iets deftig kunnen eten, onze benen hadden energie nodig. Nog 25 km van hieruit en na 73 km zijn we opnieuw in Lunenburg.

Grappig wanneer we door het park fietsen, passeren we een bord waar opstaat welke boete een niet opgeraapt ‘hondenkakske’ kan kosten….;)

Avondeten doen we in restaurant ‘Beach Pea’ waar we een van de lekkerste pastagerechten ooit aten. Een recept heb ik niet, enkel de ingrediënten.

‘Pasta Sepia’;

Gebakken coquilles, reuze garnalen, pittige merguez worst, calamares, pomodoro saus, inktvis linguine, lente-uitjes

No, this is it……..

Alweer een schitterende zonsopgang, gaat we nu echt zo veel ‘chance’ hebben de laatste dagen in Nova Scotia.

Het ontbijt van Suzi van was zeer lekker maar veel te weinig voor fietsers.

Na het eerste bord, een lekker eitje met spek komt er nog een paar stukjes fruit.

Er zitten ondertussen twee Canadezen uit Toronto aan de grote ontbijttafel waarmee we een tof gesprek hebben maar waar onze honger van gestild is.

Ik vraag dan maar aan Suzi, die druk in de weer is in haar keuken “are we still waiting for something Suzi?”, waarop ze even kort als bondig “no, this is it” antwoord.

Euh….ok 🙂

We fietsen weg en stoppen 200 meter verder bij de bakker.

De bestemming van vandaag is Lunenburg, een historisch en toeristisch vissersdorp

Moet er nog zee zijn…..

Terug op weg met pak en zak, richting Chester, dat ligt 90 km ten westen van Halifax. We fietsen een totaal andere richting uit dan de eerste week.

Deze keer mét de zon op de rug, dat is even geleden maar ondanks dat starten we toch met handschoenen aan.

Na 30 km komen we op gravel fietsroute, weg van de drukke weg.

Het nadeel hiervan is wel dat we constant tussen de bomen fietsen.

We stoppen om iets te eten in Hubbards, op 17 km van de eindbestemming. Het is een verblijf waar we over een paar dagen gaan logeren, eens we terug richting Halifax fietsen. Het is op onze route en zo kunnen we eens checken of we wel de juiste keuze gemaakt hebben. Ondertussen is het bijna 15u, we hebben honger, maar het restaurant opent pas om 16u. Er is helaas niet te krijgen, alles wordt nog voorbereid in de keuken. Door de orkaan zijn ze pas vandaag kunnen openen, er was gedurende verschillende dagen geen electriciteit.

Een koffie krijgen we wel en onze Meli honingwafels die we altijd meenemen, zorgen voor de nodige suikers.

Hubbards is schilderachtig dorpje aan de zee, het is een postkaart waaardig.

Nog een klein uurtje en we komen aan in Chester, ook een havendopje en nog pittoresker. Het nodigt uit om foto’s te nemen en met de zon erbij kunnen die eigenlijk niet mislukken. Voor we inchecken in b&b Mecklenburg eten we in tearoom Chester nog snel een broodje.

Suzi, de eigenares van onze verblijfplaats verwelkomt ons even later in haar prachtige oude woning, die al 33 jaar als b&b dienst doet. De houten planché kraakt wanneer ze ons, op de eerste verdieping naar onze kamer brengt.

Zoals elke dag is het eerste wat we doen, de vuile was insteken, waar dit kan tenminste en de gsm’s en gps’sen en ‘tabletten’ opladen. Dit alles samen weegt meer dan onze kledij, we dragen immers elke dag hetzelfde. De beperkte plaats in onze fietstassen is hiervan de reden én we willen zo weinig mogelijk bagage meesleuren.

We eten in een taverne, die al bestaat sinds 1890, ‘the Rope Loft’.

Dit op aanraden van verschillen mensen, het bleek een goeie keuze te zijn.

We raken aan de praat met een Nederlander, zittend aan deze tafel naast de onze. Hij heeft verschillende huizen op het eiland zit ‘in zaken’.

Aan een tafel even verder zit een Belgische familie, de man is CEO van een containerbedrijf in Halifax. Ook hiermee hebben we een tof gesprek.

Aan de praat raken met mensen is hier niet moeilijk, het gaat makkelijker dan in Belgenland, vinden wij. Ook overdag wanneer we ergens stoppen, zijn er altijd mensen die ons aanspreken op onze bepakte tandem. “Vanwaar zijn jullie”, die vraag horen we elke dag meerderen malen…….en dan zijn we vertrokken.

De tandem is een beetje zoals een hond, het is gespreksbenzine…..