Het is 7 u, met ogen nog in sluitstand, denken we de tuinslang horen maar schijn bedriegt, het is de tuinslang uit hemel die aan’t werk is, ook weg regen genaamd.van dienst was maar het bleek te regenen. De buienradar toonde dat het maar even ging duren.
Argostoli is onze bestemming van vandaag, het is de hoofdstad van Kefalonia, er wonen ongeveer 12.000 mensen.
We starten met een stevige klim, onze benen zijn helemaal niet opgewarmd. Boven op de eerste top, ontmoetten we een gepensioneerd koppel uit Grimbergen, zij zijn hier met Vos-travel, en doen georganiseerde fietsvakantie met bagagetransport. Hun bestemming is dezelfde dan die van ons.
Na 47 km op en af, komen we aan in het pittoreske Argostoli, we eten bij de zee, in het oudste restaurant van het eiland, het is er al sinds 1954.
Het weerbericht ziet er voor vandaag niet super uit.
Regen en wind, dat is niet waar we blij van worden, we moéten immers de boot van 12.30 halen in Kylinni, ongeveer 50 km hiervandaan. Er staat een zeer strakke rugwind, hierdoor vorderen we veel sneller dan verwacht en bergen hoeven we niet te overwinnen. Dreigende wolken hangen constant boven ons hoofd maar wanneer de zon er doorbreekt laten talrijke zweetdruppels niet op zich wachten. Een schamele keer valt er enkele druppels maar de hevige regen waar we bang voor waren, komt er (voorlopig) niet. Op iets meer dan 2 u zijn we aan de haven, een uur sneller dan voorzien.
Bij de plaatselijke bakker kopen we wat zoetigheid en even later zitten we in de zon op een terrasje. De donkere wolken zijn er nog steeds en even later valt de regen met bakken uit de lucht. Het lijkt meer op een zondvloed, we kunnen net op tijd schuilen. De boot vertrekt over een uur, we zien hem liggen, een paar honderd meter verder.
Even ziet het er naar uit dat we met een natte broek zullen inschepen maar uiteindelijk stopt het met gieten. De boottrip naar Poros, een havendorp ten zuid-oosten van Kefalonia bereiken we na anderhalf uur. Ondertussen schijnt de zon al opnieuw, van hieruit rest ons nog 20 km tot Katelios, waar we slapen vannacht. We fietsten amper 20 km (vaak bergop), maar het ziet er al naar uit dat dit een schilderachtig eiland is, na elke bocht kan je een mooie foto nemen.
Vandaag fietsen we naar het oude Olympia (Ancient Olympia), waar 700 voor Christus de olympische spelen zijn ontstaan, dat is dus meer dan 2000 jaar geleden, oudere stenen hebben we denk ik nog niet eerder gezien.
Er eens geweest zijn, daar gaat het om, stenen zijn stenen maar toch willen we deze echt eens zién.
Via Komoot, de gps software die ik bijna altijd gebruik maak ik een route langs rustige wegen, het is ongeveer 36 km. Eerst 15 km langs de zee, maar we zien de zee amper, er staan huizen in de weg. Soms eindigt het asfalt abrupt alsof een tsunami de weg wegspoelde. Hier en daar een klein, niet toeristisch strandje waar enkele locale mensen genieten van de zee/ zon. We fietsen afwisselend via gravelpaden en slechte asfaltwegen, gelukkig hebben we dikke banden, met een koersfiets zou dit niet de ideale ondergrond zijn.
Hoe dichter we bij het oude Olympia komen, hoe recenter en beter het wegdek wordt. Het is duidelijk, hier wordt al eens een busje met toeristen afgezet.
Voor we de archeologische site bezoeken, eerst een koffiestop in een van de vele tavernes. Er wordt net een bus toeristen gelost, het is er komen en gaan…
De talloze winkels met veel, euh….brol, wie koopt dat allemaal vragen we ons af(?!)
De archeologische site is groter dan we verwachtten, we wandelen er door en proberen ons voor te stellen wat en hoe er hier gebeurde, zo lang geleden. Een grappig weetje, de sporters die deelnamen, enkel mannen in die tijd, waren quasi poedelnaakt. Dit om hun mooi athletische lichamen te kunnen aanschouwen……😬
De wolken zijn vrij talrijk waardoor het niet zeer warm is vandaag. Op de terugweg fietsen we langs het stadje Pyrgos.
Niet echt de moeite, we eten er de slecht pizza ooit, niet op !
Afsluitend de lekkerste ijskreem van Katakole ( een tip van de hoteleigenaar), geserveerd door een Nigeriaans meisje die er al zes jaar woont en werkt.
Vandaag laten we Zakynthos achter ons en vertrekken we voor écht, dat betekent met de bagage op de fiets. De fietsdozen blijven achter in het hotel, Yannis heeft beloofd ze te beschermen met zijn leven. 🙂
Yannis is een twintiger die reeds vier jaar werkt in het hotel alsof het het zijne is. De dag ervoor vroeg ik of hij een goeie plaats had voor onze fietsdozen, ja dus….
De boot die ons naar het schiereiland Peloponessos brengt, vertrekt om 9 u in de haven van Zakynthos, dat is op amper 4 km fietsen, waarvan 1 km bergaf. Ontbijten kunnen we pas vanaf 8 u, het zal dus een vluggertje worden.
Om 8.30 u staan we al voor de boot, klaar om in te schepen. Het ruim van de boot is euh…..zeer ruim, onze tandem verdwijnt in het niets tussen de vele vrachtwagens en auto’s. Boven op het dek is het perfect, de zeewind is de ideale airco. Anderhalf uur later meren we aan in Kyllini, het kleine havendorpje noord-west van Peloponessos, dat als een appendix vasthangt aan het Griekse vasteland.
Voor we wegfietsen kopen we alvast de tickets voor aanstaande vrijdag, dan varen we van Kyllini naar de eiland Kefalonia.
Ons bestemming van vandaag is Katakolo, in vogelvlucht amper 50 km zuidwaarts van waar het beginnen met fietsen.
We nemen niet de kortste maar de meest rustige wegen. Die brengen ons door een uitgestrekte landbouwstreek waar we onder andere zien hoe watermeloenen geoogst worden. Nog nooit over nagedacht hoe en waar meloenen groeien. Die liggen in een veld, uiteraard op de grond. ( het zou geen zicht zijn, meloenen die in een boom hangen). Oogsten is letterlijk dus zwaar werk.
Wanneer we er even stoppen voor een foto wordt ons een meloen aangeboden maar ze zijn zo dik/ zwaar dat we er vriendelijk moeten voor bedanken.
Na 68 km zijn we in het pittoreske dorp aan de zee, Katakolo. Er ligt een gigantisch cruiseschip, de Costa Luminosa. Ik zoek het even op, het is 300 meter lang, heeft 10 dekken, er logeren max 2800 passagiers die verwend worden door 1000 man/ vrouw (of beiden) personeel (!).
Een varend dorp dus….
Bij een driebollig ijsje aanschouwen dit varend wonder maar zouden we toch niet willen ruilen met onze tweewieler….
We logeren boven op een heuvel vanwaar we uitkijken op de haven.
Om 10 u vertrekken we voor tocht langs de oostkant, glooiend maar niet echt de bergen in. We fietsen voorbij de haven van Zakynthos, de grootste stad van het gelijknamige eiland. Vrij druk verkeer maar niet gevaarlijk. Wat ons gisteren al opviel, is dat een geen helmplicht geldt voor motoren en scooters, ik wil hier niet op de spoedafdeling werken wanneer die mannen de grond kussen……
Ook heel veel quads zien we, die worden overal verhuurd aan toeristen, die er meestal ook zonder helm het eiland mee verkennen.
We fietsen verder de kustlijn af tot in Tsilivi, hier ligt het mooiste strand van het eiland hebben, las ik. We fietsen er naartoe en inderdaad, het is een mooi plaatsje. Net voor de eerste zandkorrels parkeren we onze fiets, we ruiken de zee en laten het strand voor wat het is. Zand tussen de tenen is niet iets waar ik blij van word.
Na een koffie om wat af te koelen fietsen we verder noordwaarts en meer het binnenland in. Is Katastari, een dorpje met 1600 inwoners hoopten we iets te kunnen eten maar het is bij hopen gebleven. Wel een mini-market aan de kerk met een zeer pittoresk terrasje. We ontmoetten er een locale fietstoerist, waar we een praatje mee maken, hij geeft ons zijn nummer, in geval van vragen of problemen, mochten we hem altijd bellen.
Het valt echt op, de Griekse gastvrijheid, altijd en overal ontmoetten we vriendelijke mensen.
We eten uiteindelijk terug in de stad waar we vertrokken zijn.
Al een ganse dag had ik goesting in gegrilde octopus, en dat is het dan ook geworden. Geen volledige wel, elk twee poten…….
Aja, octopussen hebben eigenlijk 8 poten, vandaar de naam, dat hebben we geleerd vandaag! 🙂
Deze ochtend de tandem in elkaar gezet en eigenlijk veel te laat weggefietst uit het hotel in Argasse, een plaatsje vlakbij de zee.
Te laat, omdat het al heel warm was, je kan maar beter de ochtenduren aangrijpen om hier te fietsen, en al zeker wanneer van acclimatisatie nog geen sprake is.
Het eerste ritje is altijd spannend, gaat alles werken zoals het moet?
De tandem gaat elke keer toch grotendeels uit elkaar, het is een puzzel die ik ondertussen al goed ken maar die toch telkens zorgt voor de nodige stress.
De thermometer op de gps geeft 46,5 graden aan. Dubbele Patjottenlandtemperaturen zijn dit. Tijdens het fietsen valt het best mee, stoppen met fietsen is erger, dan druipt ons zweet overvloedig. We horen hier dat deze temperaturen wel normaal zijn maar dan eerder in juli en augustus.
De eerste stop doen we in een olijfpersmuseum, na een twintigtal kilometer.
De moeite waard, ik had geen idee hoe dit in ze’n werk gaat. De boeren uit de streek komen hier aan met hun oogst en op ongeveer anderhalf uur hebben ze verse olie, eerste persing. Elke olijfboer heeft dus een persoonlijk product, van zijn eigen oogst. Sommige olijfbomen in deze regio zijn tot 800 jaar oud (!)
Zes kg olijven zijn nodig voor 1 liter olie. Oogsten doen ze door met stokken de olijven van de boom te slaan, waarna ze in/ op netten vallen. Nadien gaan ze in grote juten zakken en binnen de 40 uur moeten ze worden verwerkt.
We konden konden verschillende soorten proeven en natuurlijk ook een flesje kopen 😉
Er zijn een twintigtal persfabrieken op dit kleine eiland. Griekse olijven hebben vanaf nu geen geheimen meer voor ons !
Een volgende stop is in Agalas, daar is een mooi plekje ‘Cave Damianos’. We kregen deze tip van Nederlands koppel (ja, weeral Nederlanders). Ze slapen naast ons ( niet in ons bed, de kamer ernaast), en toen in deze ochtend aan de tandem bezig was, zei hij ‘ mag ik een tip geven….’
Hij bleek op die bepaalde plek getrouwd te zijn, drie jaar geleden.
Toegeven, het was er wel romantisch……maja, wij zijn al even getrouwd en dus vertrokken zonder ceremonie……
Ik moet bekennen dat ik de Ionische eilanden niet kende. Een paar jaar geleden, op de fietsbeurs in Gent, stond er een standje van een Nederlander, die er fietsreizen aanbood, meer bepaald op Kefalonia, Zakynthos en nog een paar kleinere eilanden. Uit zijn aanbod haalden we de inspiratie voor deze fietstrip.
Na een kleine drie uur in de ijzeren vogel, landden we deze namiddag op het eiland Zakynthos. Het onweer welke over Belgie raasde hebben we net gemist. Doris had al een extra kalmerend pilletje genomen, ‘just in case’. Vliegangst is een kwaal die blijkbaar nooit geneest en in combinatie met een onweer, kan ze maar beter extra pilletje nemen. Het is namiddag eer we in het hotel zijn, de fietsdozen pakken we morgen uit. De eerste zonsondergang ziet er alvast veelbelovend uit….
Nog een dag blijven we aan de zuidkust, meer bepaald in de buurt van Mirissa. De drukkende, vochtige 30 graden om 8.30u doet ons al puffen van de eerste kilometer. Het is alles behalve een vlak tochtje, de mooiste route tot de bestemming brengt ons iets meer richting binnenland, weg van de grotere banen. Daar fietsen we langs kleine dorpjes waar amper verkeer is.
Mag ik ook eens……..?Zuidkust nabij Mirissa.De locale postbode toont ons de juiste weg, hij is niet in uniform !Einde van de rit !
Vandaag verlaten we de bergen, hoofdzakelijk bergaf fietsen we richting zuidkust. Op papier een makkie, maar de temperatuur én de bagage vraagt sowieso meer energie je zou denken.
Na 40 km voelen we dat er iets niet klopt, en inderdaad, er is een belangrijke schroef afgebroken die onze bagagedrager aan het frame bevestigd. Hierdoor wiebelde de fiets en de bagage fel. Gelukkig ben ik erop voorzien, ik heb reserveschroeven mee en kan hierdoor snel het euvel oplossen.
De afstand tot aan het hotel is vandaag 135 km, wat iets te veel is. We stoppen rond de middag in Thanawalwila en eten zoals vaak rijst met curry, hét gerecht Sri Lanka. Aan de dame van het restaurant leg ik uit dat we en camionetje of een jeep nodig hebben om ons ongeveer 40 km verder te brengen. Ons kent ons en al snel hebben ze een man gevonden die het juiste voertuig heeft. De tandem past volledig qua lengte in de laadbak, zelf Doris kan erbij. We mogen niet met drie vooraan zitten en de politie is streng hiervoor zegt hij. Ik moet bij de chauffeur zitten om te zeggen waar we willen afgezet worden. De laatste 25 km fietsen we tot aan de bestemming, een klein hotelletje vlak aan de zee.
Schoolkinderen op de speelplaats. Schoolkinderen worden afgehaald met de brommer.Enkel een helm voor mama maar wel alle vier coronasafe !Dit fruit wordt gebracht door mensen, waardoor de toeristen de apen rustig kunnen fotograferen.Vaak langs rijstvelden gefietst vandaag.Langs kleine riviertjes zei we vaak de voorlopers van de Miele’s en co….Voor alles is er een oplossing.Stoer in de jeep vanachter !
