Afrika
Dag 20, Laatste fietsdag vanuit Kaap de Goede Hoop
Beetje aparte dag vandaag want voor de middag fietsen we niet. Na het luxeontbijt in The Sweetest Guesthouse zitten we in onze gewone kledij in de bus deze voormiddag. Fietsen is voor straks, na de lunch. Eerste stop is aan Boulder Beach, waar een kolonie pinguïns sinds vele decennia de baas zijn. We wandelen er als het ware tussen, rare vogels wel die pinguïns. Nadien door naar “Kaap de Goede Hoop”, waar we een eindje klimmen naar de beroemde ‘lighthouses’. Na het eten onze koersbroek aan, en vanaf Cape Point, het zuidelijkste punt van het Afrikaans continent begint onze laatste fietstocht van deze vakantie. We fietsen noordwaarts terug naar Kaapstad. We rijden langs de prachtige kust, de Atlantische oceaan op de achtergrond, dit is één van onze mooiste fietstochten. We rijden onder andere ook op de ‘Chapman’s Peak Drive’. Deze weg, gebouwd tijdens de eerste wereldoorlog, slingert 9 kilometer en 114 bochten langs de ruwe rotsige kustlijn, om op 593 meter boven de zee uit te komen aan een niet te versmaden view point. De afdaling eindigt in Hout Bay, één van de vele pittoreske baaien in de Kaapstad regio. Hier in het zonnige Houtbaai stappen we een laatste keer van de fiets. Hier eindigt ons Afrikaans avontuur dat drie weken geleden begon aan de Victoria watervallen in Zambia. Onderweg fietsten we door de ‘natuurlijke’ dierentuin die Botswana heet. Nadien dwars door de woestijn van Namibië om uiteindelijk in het groene zuid Afrika te eindigen. We fietsten alles samen iets meer dan 1200km en reden er ongeveer 2400 km in de ‘overlanding’ truck. De tocht was een opeenvolging van hoogtepunten, door de verschillende landen enorm uiteenlopend. We fietsten in Namibië bij 42 graden en in zuid Afrika bij 2 graden. Het vroege opstaan,het tentleven gedurende drie weken, het eten dat bij momenten een beetje meer/ aangepast mocht geweest zijn, de toch wel zeer warme fietsomstandigheden in Namibië, dit alles zorgde ervoor dat het best wel een zware tocht te noemen was. Ook het feit dat een groep van 14 vreemden, mekaar van haar noch pluim kennende, bij elkaar gegooid worden, ook dat was een gegeven dat soms de nodig dosis empathie vroeg. Het was een toffe groep, vooral met de Duitsers konden we het goed vinden. We hebben veel JeanMarie Pfaff-Duits gesproken, waardoor er regelmatig een Duitse wenkbrauw op en neer ging. De twee, iets oudere Britten in de groep waren ook leuk maar op één of andere manier hebben we toch meer Duits gepraat. Wijland, onze gids, die kon beter, dar vond iedereen in de groep, hij veranderd binnenkort van werkgever en dat voelden we bij momenten. Zijn motivatie verminderde met de week, hij deed deze tocht al 10 keer, dat zal er zeker voor iets tussengezeten hebben. Al bij al was dit stukje Afrika meer dan de moeite waard, en zeker vanop de fiets. Deze tocht alleen afwerken met bagage achterop de fiets, zou een moeilijke opdracht geweest zijn en minstens 2 à 3 maanden tijd vergen. Ook de nodige Afrika/ Wildlife ervaring zou zeker nodig zijn, vooral in Botswana. Wanneer er ineens een olifant voor je staat moet je gewoon wéten wat te doen. Dat is niet hetzelfde dan een losgeslagen koe in het Pajottenland. In Namibia is het de hitte en het desolate landschap, zonder dorpjes ( lees schaduw en water) die het zwaar en zelf gevaarlijk zouden maken. In zuid Afrika is er het perfecte wegdek, en de leuke dorpjes, stadjes tussenin, maar het gevaar als fietser op de weg is hier niet te onderschatten. Hier zijn de auto helemaal niet fietsminded, ja u leest hoet, nog veel erger dan bij ons. Dus ja, de combinatie fietsen/ truck was de ideale manier om door deze 4 landen te reizen, met uiteraard de momenten vanop het zadel als hoogtepunt !
Dag 19, Cederberg-Clanwilliam-Kaapstad
Jawaddedadde, om 6,wanneer we opstaan is het net geen 2 graden. Kouder dan gisterochtend, dit vooral door het ontbreken van wolken. Dat wil wel zeggen dat de zon er vrij snel zal zijn. We ontbijten op de bus, (echte kampeerders nietwaar) daar is het 2 graden warmer 👍,de thee die we vasthouden dient vooral als handschauffage. Om 7 u zetten we aan, richting Clanwilliam, een klein stadje 30 km verderop. We houden de eerste kilometers ons onze donsjas aan, de eerste keer ooit dat we hiermee fietsen. Onze vingers hebben niet genoeg aan de zomerhandschoentjes die we bij gebrek aan beter aanhebben. Met mijn tenen maak je van een warme thee probleemloos een ice-thea . Er is wel 1 lichtpunt, het parcours is gemaakt voor onze tandem. Gravel, onverhard en constant glooiend naar beneden. Hierdoor nog wel kouder maar op korte hellinkjes trappen we onszelf warm. Het is een prachtig landschap, de opkomende zon zorgt al snel voor een graad of 10. De donsjas gaat uit en niet veel later, na 30 km staan we in Clanwilliam voor het witte kerkje in het centrum. Hier wachten we op de rest en gaan de fietsen op de trailer. Vanaf hier een transfer van 200 km naar het Melbosstrand, vlakbij Kaapstad. Het is een mooie plek aan de zee, zo’n 10 km van de stad met een mooi uitzicht op de Tafelberg. Terwijl we foto’s nemen wordt de lunch klaargezet, we zijn luxebeesten eigenlijk. Een uurtje later zitten we terug op de fiets op weg naar Kaapstad, de eerste 15 km uitsluitend langs fietspaden. Nadien krijgen we van Wijland een stadsrondleiding vanop de fiets, hij loods ons langs een paar opmerkelijke plaatsen. We logeren in een guesthouse de komende twee/ laatste nachten. Doris en ik hebben geluk, wij zitten in een soort appartement, met kleine keuken en terras, én vijf bedden. Na de tent van de laatste weken een buitengewone upgrade. Dat je niet schoon moet zijn om chance te hebben zal dus toch kloppen. Avondeten in een leuke plaats net om de hoek. Morgen de laatste fietsdag.
Dag 18, Eerste fietstocht op zuid Afrikaanse bodem.
Met de hulp van een slaappil hebben we uiteindelijk toch vrij lang kunnen slapen. De twee ijsklompen aan het uiteinde van mijn benen zijn er nog steeds. Het is 7 u wanneer we opstaan. Gelukkig slapen we hier twee keer, waardoor we de tent niet moeten afbreken. Om 8 starten we op de fiets. De lucht heeft dezelfde kleur als mijn haar, hier daar doet de zon een inspanning. Een klim van 9 km op onze nuchtere benen, wë zijn dal snel wakker. Het duurt niet lang eer de eerste druppels zweet van onze rug rollen ondanks de schamele 8 graden die de gps aangeeft. Eens op de top dwingt de ijskoude wind ons al snel tot vertrekken. Met onze regenjas aan fietsen we naar beneden. De de regen van gisteren moeten we geregeld modderstroken doorfietsen, we zien er sjiek uit. Op km 25 stoppen aan een plek waar een houten bord de start de locale mtb route ‘Lot’s wife’ aangeeft, hier hergroeperen we. De mtb route is amper 6km lang. Wijland overdrijft wanneer hij de moeilijkheidsgraad van de route beschrijft, maar dit zijn we we al gewend ondertussen. Hoe hij het beschrijft lijkt het alsof hij liever heeft dat niemand ze fietst. Dat heeft zowat het omgekeerde effect op de ganse groep want op de twee oudere Britten na gaat iedereen mee. Hij doet dit al gans de vakantie, die fietstochten qua ‘zwarte’ overdrijven. Het is allemaal niet zo erg moeilijk blijkt achteraf. We lunchen bij een wijngaard waar die eigenaar zijn tuin voor ons openstelt. Een mooie plek om te eten en nadien wat te zonnen. De zon is ondertussen al op volle toeren aan het draaien, doch een frisse wind blijft waaien. Om 14 u kunnen we in een prachtige ruimte wijn proeven, ik beperk me tot ruiken alleen….Rond 15 fietsen we terug naar de kampplaats. Omdat we vroeg terug zijn rijden wij 2 nog even door, het is zonde nu al bij de tent te gaat zitten, er is naast water en bomen niets te beleven. We eindigen de fietsdag met 76 km en 1200 hoogtemeters. Het is vandaag de laatste(koude) nacht in de tent. De crew kookt nog een laatste keer, het zijn aardappelen met spinazie en een kortlet. Het is terug bibberen terwijl we eten door de barkoude wind. Na vijf minuten is alles op ons bord al terug koud. Nog snel een warme choco als desert en om 20 u liggen we terug al in slaapzak. Ik steek mijn fietskledij waar ik morgenvroeg ga mee fietsen in de slaapzak aan mijn voeten, dat is die tenminste al wat warmer wanneer ik ze moet aantrekken.
Dag 17, Noordoewer-Cederberg, we verlaten Nambibië
Vandaag een 500 km lange transfer naar Zuid Afrika. Ik wist niet dat we gisteren zo kort bij de grens verbleven, na 5 km staan we al voor de grenspost. Het was nog niet eens 6u30. Door het vroege uur was een geen volk, geen wachttijd dus. Alweer onvriendelijk personeel die ons paspoort van de juiste stempels moest voorzien. Dit moet een depri jobke zijn denk ik want aan elke grensovergang die we al passeerden drinken ze denk azijn ipv koffie. Eens we goed en wel op weg zijn begint het te regenen, niet voor even maar quasi de ganse rit. Halverwege stoppen we aan een tankstation waar we naar de Spar kunnen en een koffie met WiFi signaal vinden. We kopen wat cola,biertjes en biltong. Dat is gedroogd vlees, typisch voor zuid Afrika. Beetje vergelijkbaar met droge sossisisen van bij ons. We zijn ongeveer halverwege wanneer we langs de kant van de autostrade stoppen voor de lunch. Het is zo koud dat we terug instappen en ons broodje binnen op te eten. De hitte van Namibië is ver weg. De laatste 100 km stopt het met regenen. We naderen Cederberg, dit is het plaatsje waar we kamperen, op kamping ‘Algeria. Mooi gelegen naast een riviertje maar het is er ijzig koud. Wanneer de we tenten opzetten begint het licht te regenen. Dit is het laatste wat we verwacht hadden in zuid Afrika,zo koud. We eten al bibberen buiten onder de bomen maar lang napraten zit er niet in. We kruipen met al onze kledij in de slaapzak, donsjas inclusief. Mijn twee paar kousen over elkaar geven amper extra warmte, ik mis een warmwaterboite 😀.
Dag 16, Ai-Aïs-Noordoewer(Orange River), gemiste kans op mooie fietstocht
Vandaag 125 km transfer met de truck tot Noordoewer, gelegen aan de Orange River. Zuid Afrika is heel kortbij, we zien het aan de andere kant van de rivier. Gisterenavond hebben we met een paar van de groep geprobeerd om de rest te overtuigen op eerst een stuk te fietsen vanmorgen maar een paar wilde wilde het ‘programma’ en daar stond geen fietsen bij voor vandaag. Enkel de laatste 10 km voor het hotel. Een gemiste kans bleek achteraf, vanuit de bus zagen we een mooi landschap, niet al te lastig wegdek, en vooral véél bergaf. Iedereen zag het maar niemand zei er wat over. Onze gids Wijland had hier wel een andere rol kunne spelen vind ik. Hij wist dat het zeker te doen was, hij deed deze tocht al 10 keer en kent hem als zijn broekzak. Deze namiddag om 12.30 stond een er kano tocht voorzien in het programmma en we gingen niet op tijd zijn hadden we eerst gefietst, volgens hem. Doris en ik hebben de kano aan ons laten voorbij gaan, wij zijn in de namiddag alsnog op eigen initiatief gaan fietsen. Veel keuze was er wel niet, gewoon de weg langs welke de kampplaats was volgen en terug. Perfecte asfalt, maar eindeloos rechtdoor met strakke kopwind. Gelukkig een mooi landschap, maar dan nog, het mooiste fietsstunt was deze ochtend, punt…..Nadien nog naar de Wimpy hamburgertent 10 km de andere kant op gefietst. Niet voor de hamburgers maar voor het WiFi signaal. De laatste dagen in Namibië zijn we quasi volledig offline geweest, eigenlijk denk je er op de duur niet meer aan maar als er dan WiFi is kan ik het niet laten. De blog bijwerken, krant downloaden en mailtjes sturen, het is Deel van het verlof voor mij/ ons. Avondeten doen we in het restaurant van de kampplaats. Wijland had een paar dagen eerder al laten vallen dat er lekker kon gegeten worden voor wie dat wilde en dat hij trouwens ver door zijn voorraad eten zat en daarom niet veel keuze leer had om een super avondeten klaar te maken. Toen we arriveerden op de kampplaats liet hij weten dat er toch zou gekookt worden en dat elk kon kiezen, zijn zelfgemaakt diner of het restaurant. Wijzelf keken al sinds gisteren uit naar een lekkere steak en gingen niet van gedacht veranderen. De twee Britten zaten er ook, de rest hield dus een Duits onderonsje vanavond. Niet echt een memorabele dag maar na de voorgaande twee weken mag het al eens iets minder zijn.
