Crocodile Trophy 2011

Crocodile Trophy 2011 stage 10 Starke-Cooktown 128 km – 900 hm

Laatste etappe, iedereen heeft ‘de moral’ vandaag. De officiele finish is na 82 km in Hope Vale. Er wordt niet echt gekoerst in het begin, we blijven in 1 grote groep rijden tot de eerste depot. Nadien gaan de rappe mannen er vandoor, wij zijn daar niet bij, bij die rappe….;) De benen doen zeer, het beste is er af bij ons. Na 82 km in Hope Vale, staan een paar aboriginals ons op te wachten met een lekkere BBQ. We hebben het gehaald, de Crocodile Trophy is binnen. Eens gans jaar hebben we getraind om dit doel te bereiken. Alle deelnemers wensen mekaar proficiat, iedereen heeft hetzelfde voldane gevoel, op het euforische af. Na een uurtje, wanneer iedereen gegeten heeft rijden we in groep nog 46 km naar Cooktown. Nu is’t echt wandelen, niemand heeft nog zin om snel te rijden. De laatste km is  zeer steil, net de Muur van Hoei. Boven op de top van Grassy Hill is het échte eindpunt. Hier gaat de winners celebration door, iedere categorie komt op het podium, ook de kleine tandemcategorie…..;). ’s Avonds is er nog een gala diner in de sporthal van Cooktown, iedere deelnemer die de eindmeet haalde krijgt nog een aandenken in de vorm van, hoe kan het anders….een krokodil…..!

 

FOTO : De laatste etappe rijden we over perfecte gravelwegen….

 

FOTO : Naarmate de oceaan korter komt, wordt het landschap groener.

 

 

FOTO : De allerlaatste depot !

 

FOTO : Het peleton blijft lang samen vandaag…

 

FOTO’s : Op de steile slotklim naar Grassy Hill, nog een laatste krachtmeting met de Italiaanse tandem..;)

 

 

FOTO :  Ons gezicht zegt genoeg, ’t is allemaal ‘op’ !

 

FOTO :  De drie deelnemende vrouwen van de Croc 2011, en voor wie twijfelt, de middenste leeft nog….;)

 

FOTO :  ‘Il tandem Italia & Sheep Trick Team’

 

FOTO’s : Fier als ne gieter met onzen boomerang….!

 

 

 

FOTO :  Napraten op het hoogste punt van Cooktown.

 

FOTO :  Phillip Maertens, de man van de persberichten.

 

FOTO : ’s Avonds op het gale diner krijgen we dé krokodil van Regina Stanger en Gerhard Shonbacher, de organisators.

 

 

 

 

Crocodile Trophy 2011 stage 9 Kalpowar-Starke 148 km – 600 hm

De negende etappe stond zeer kort beschreven in het roadbook. “Very hard and sandy stage with deep bull dust, extreme between km 78-125”. Gisterenavond tijdens de briefing had Gerhard het over “a stage you will remember for a while”. Acht etappe ’s etappe ’s hebben we al in de benen, deze zal er ook nog wel bij kunnen. Tot km 68 valt het allemaal nog goed mee, de hitte is er, zoals gewoonlijk, het wegdek is vrij goed berijdbaar. Na depot 2 begint de ellende, ‘bull dust’ is zeer fijn zand, waar amper door te rijden valt. Iedereen zoekt links en rechts van de zandweg naar een berijdbaar stukje verhard. Naast de weg betekent in het bos, waar de bomen gelukkig niet echt dicht bij elkaar staan. Ons groepje is na een paar km’s uit elkaar geslagen, het is elk voor zich. Ettelijke keren rijden we vast in het zand, en kantelen we, meestal vallen we zacht. Eén keer gaat het bijna fout, wanneer Doris bij een val op haar staartbeentje terecht komt, heel even dacht ik dat onze Croc erop zat, maar al bij al was het niet heel erg. De hel in het zand heeft 40 km geduurd. Dit was een rit waar iédereen de km ’s aftelde, zoals Gerhard aangaf, zullen we deze rit niet snel vergeten. De  hitte in combinatie met het zand maakte het écht zwaar.  In de verte zagen we het bord van de laatste 10 km, dachten we althans, het was een ander bord, dat van de laatste 5 km,  de totale afstand was uiteindelijk maar 143 km. De kampplaats was echt ‘in the middle of nowhere’. Geen beek of meertje,  gewoon niets, de organisatie had een vrachtwagen met 10,000 liter water geregeld vanuit Cairns. Hiermee konden we douchen, fiets proper maken etc…..

FOTO : Nog even keuvelen eer we de de zandbak induiken..

FOTO : Dit zien we veel in de ‘outback’, oneindig lange gravelwegen.

FOTO : Een zoveelste river crossing, ideaal voor onze zweetvoeten.

FOTO : De eerste strook ‘bull dust’ duikt op na ongeveer 70 km.

FOTO : Op tijd tanken…

FOTO : Voor de quads is het bull dust een leuke speeltuin.

FOTO ’s : Depot in zicht…

FOTO : Kort bij de finish, het zand bleef komen….

FOTO : Links; de truck met 10,000 liter water.  Midden; de douches.  Rechts; bike cleaning.

Crocodile Trophy 2011 stage 8 Laura – Kalpowar 89 km – 200 hm

Vandaag, na de twee stevige etappes van de afgelopen dagen mocht het eens iets minder zijn. En zowaar, Herr Gerhard heeft vandaag amper 89 km op het programma gezet, met amper 200 hoogtemeters. Dit wordt dus een vlakke rit. En wat bleek, hij had gelijk ! Alleen, de ondergrond was slecht, om niet te zeggen heel slecht. Na 20 km dobberen over alweer corrugations begonnen we al te verlangen naar wat bergop. Het roadbook sprak dan ook over ‘rough’, wanneer het over de ‘road conditions’ ging. Dit vlakke parcours, geknipt voor onze tandem, liet ons toe om in het vooral Belgisch getinte pelotonnetttje te kunnen rijden want ‘geen bergen’ betekende zoveel als ‘ niet moeten lossen’. Dit was naar Croc normen een rustdag. Met een vrij grote groep naar de finish gereden. Even nog een gevaarlijke situatie toen een vrachtwagen van de organisatie achterwaarts onder de ‘krokodillenboog’ kwam gereden.  Ons klein sprintende groepje kon nog net uitwijken, zonder valpartijen. We eindigen op plaats 29 vandaag, met 16 deelnemers in dezelfde minuut. Voor het avondeten was er even ongerustheid in op de kampplaats. Vlakbij, aan de andere kant van een kleine rivier brandde het hevig. De rook kwam heel dichtbij, even leek het erop dat we zouden moeten verhuizen. Het was onduidelijk of het vuur al dan niet opzettelijk aangestoken werd. Er worden geregeld gebieden platgebrand, hierdoor krijgen sommige bomen opnieuw een groeikans. Uiteindelijk is het allemaal nog goed afgelopen.

FOTO : Net voor de start zijn we nog proper….

FOTO : Zelf niet gezien, maar we zijn er naar ’t schijnt wel voorbij gereden….

FOTO : Je zou’t niet zeggen bij het zien van deze foto, maar het is heet,  écht heet.

FOTO : Drinken, en véél !

FOTO : De Australische Kermit ziet het niet meer zitten….

Crocodile Trophy 2011 stage 7 Mt. Mulgrave – Laura 151 km – 1100 hm

Na de langste etappe van gisteren, beginnen we vandaag aan de ….euh….. tweede langste etappe, 151 km en 1100 hm, het zal niet echt een herstelritje worden. Het roadbook zegt, heuvelachtig van begin tot einde, en de laatste 20 km brede wegen met ‘corrugations’, wat zoveel wil zeggen als wasbord of ook 20 km schokken. Deze corrugations worden gevormd door de schokdempers van de voertuigen die erover rijden. Met onze tandem hebben wij een langere wielbasis en worden de schokken iets meer verdeeld over het frame, dat zou meer comfort moeten geven, van comfort is helaas niet veel sprake…Er zijn 4 depot ‘s, om de 30km, ik zeg niets meer over de watermeloenen, ze zijn gewoon nérgens lekkerder….;) Verkeerd rijden is amper mogelijk, het is gans de rijd rechtdoor ! Het landschap is waarschijnlijk zeer prachtig maar we zien er weinig van, da ’s het nadeel van in kleine peleton’s te rijden, door het ruige wegdek moet men constant 100%  geconcentreerd blijven wil men valpartijen vermijden. Na de etappe kan je onze longen vergelijken zijn met zak uit een redelijk volle stofzuiger. Na meer dan 6  u fietsen eindigen we op een 30 ste plaats, op 1 u van de winnaar.  Laura, het kleine dorpje bestaat uit 1 pub, 1 winkel, een postkantoor en een benzinestation. Er wonen hoofdzakelijk aboriginals. We logeren net achter de pub, op een campground, er zijn zelfs toiletten !

 

FOTO : De start is super, direct bergaf………..

 

 

FOTO : ……maar niet voor lang, net na start de eerste river crossing én bergop, hier zitten we nog in de kopgroep, maar niet voor lang…..;)

 

 

FOTO :  De eerste watermeloenen zijn dichtbij…

 

 

FOTO : River crossing 36 !

 

 

 

 

 

FOTO : Moet er nog zand zijn…?

 

 

 

 

 

FOTO : De kopgroep, waar wij al lang niet meer bij zijn….

 

 

FOTO : Neenee, we zijn niet gewonnen, gewoon content dat we ‘r zijn…!

 

 

 

 

FOTO : 6 u 26 minuten onderweg geweest.

 

Crocodile Trophy 2011 stage 6 Mt.Mulligan – Mt. Mulgrave 189 km-2000 hm

Vandaag de etappe waar iedereen naar uitkeek, vooral naar ’t einde van de rit ! Zo’n afstand op een geaccidenteerd parcours, voor de meesten onder ons is dit euh……spannend. Gerhard, ’the big chief’ had gisteren tijdens de briefing gezegd dat het parcours goed berijdbaar zou zijn. Met veel goeie moed staan we om 7 u aan de start. Philippe Maertens komt nog even in ons oor fluisteren dat een paar jaar geleden deze rit gewonnen werd door een tandem. Huh..? Dit gaan wij niet herhalen weten we wel zeker. Het profiel van de etappe is over de totale afstand gezien dalend, maar de 2000 hoogtemeters moeten ergens vandaan komen. Waar ze vandaan komen is al snel duidelijk, er passeren heel wat pittige klimmetjes. Het ‘goed berijdbaar’ volgens Gerhard is soms wel iets minder goed berijdbaar..;) In het begin van de etappe zitten we bij een voor ons ’te’ snel groepje, we kunnen aanklampen, maar moeten uiteindelijk rond km 60 loslaten en ons eigen tempo kiezen. Het is terug heet vandaag, de 40° grens wordt zonder moeite overschreden. de depot ’s komen nooit te vroeg. Ongeveer na km 100 komen we aan een vrij brede rivier. Er staan verschillende jeeps van de organisatie vast in het diepe water. Het water staat eigenlijk te hoog om erdoor te rijden met de wagens, maar een paar chauffeurs probeerden toch, met alle gevolgen van dien. De ‘hoogste’ jeep trekt er de anderen erdoor. Daar we meestal de river crossing ’s al goed overleefd hebben, rijden we deze rivier ook maar volle bak in ,we zien wel waar uitkomen….Ver komen we in elk geval niet, het is écht diep en de stroming is veel sterker dan we vermoeden. Door toch te proberen zo ver mogelijk te rijden zetten we iets te veel kracht en breekt de langste van de twee kettingen. Doris gaat net niet kopje onder, terwijl ik naarstig naar de ketting zoek die ondertussen op de bodem van de rivier ligt. Gelukkig is het helder water en kan ik ze snel vinden, het zou een ramp zijn mocht ze door de stroming meegesleurd worden, dan zouden we letterlijk geparkeerd staan. We strompelen naar de overkant, die rotketting moet zo snel mogelijk aan elkaar…..Dankzij de extra powerlinks die ik bij me heb valt het allemaal nog mee, Peter Roelens, die even na ons komt ‘aangezwommen’ geeft nog wat verbale hulp, waardoor we snel terug op weg zijn. We zijn over halfweg dus dat geeft wel moed, al krijgen we beiden een moeilijk moment na km 120. We nemen ons eerste ‘gelleke’, dat doet meestal wonderen…;).  We focussen steeds naar de eerstvolgende depot ‘s, de watermeloenen smaken terug als nergens anders. Na 8 u  fietsen komen we aan bij Mt. Mulgrave. Van de 10 Croc etappe ’s hebben we de langste gehad, nog 4 te gaan.

FOTO: 6u58 in Mt. Mulligan, net voor de start

 

FOTO: Oneindig lange gravelwegen, contant bergop/bergaf…

FOTO: Waar blijft die depot…..!

FOTO: Eén van de duizenden termietenheuvels onderweg.

FOTO: Een kleine river crossing.

FOTO: Deze ‘river’ is iets te diep….

FOTO: Doris doet een poging om recht te blijven….

FOTO: Ketting zoeken…..

FOTO: Ketting gevonden…..

 FOTO: Dit bordje kwam echt niet te vroeg….

Crocodile Trophy 2011 stage 4 Irvinebank-Irvinebank 81km 1200hm

Dit wordt de eerste etappe zonder regen, de zon is er al van ’s ochtends. Drie rondjes van 27 en 400hm staan op het programma vandaag. Dit is alweer improvisatie, de reden is het regenweer van de eerste dagen. Niemand vind het erg dat we niet ‘verhuizen’ vandaag.

FOTO:Voor én na elke rit moet elke deelnemer de weegschaal op.

FOTO: We starten om 9 u.

FOTO: Het eerste gedeelte is vlak en licht dalend, we kunnen de kopgroep 5 km bijhouden, dan komt de eerste klim en moeten we ‘lossen’.

Vanaf hier is’t ieder zijn eigen tempo. Na 10 km komt er een lang stuk wind op kop, met verschillende klimmetjes, hier is’t afzien.

Na het keren bij het verste punt blaast de wind in de rug en zijn de hellingen kort, ideaal voor ons, met het gewicht van de tandem kunnen we snelheid maken en de korte klimmetjes op snelheid ‘nemen’. Vijf km voor het einde een asfalt klim van ongeveer 1 km, hier gaat iedereen in’t rood, eens boven op de top gaat het bergaf naar de aankomst. Tijdens de eerste ronde zag Doris onze tandem collega’s’ naderen tot op ongeveer 100 meter, we dachten dat ze ons gingen passeren, maar we hebben samen op onze twee gebitten gebeten…;), en ze alsnog kunnen voorblijven.

Ok, we zijn naar de Croc gekomen om ‘uit te rijden’, maar toch willen we in onze categorie ’tandem’ graag op 1 blijven. Dat is tot nu toe elke dag al gelukt, weliswaar tot onze verbazing, want die twee Italianen hebben een koppel benen op, iets gespierder dan de onze alvast….;)

Na elke ronde nemen we nieuwe drinkbussen, het is nodig, de zon is in conditie vandaag.

Na 3u 25 zit de rit er op voor ons, we haalden 24km/u gemiddeld, hiermee zijn we best tevreden. Onze tandem collega’s zijn 4 minuutjes later binnengekomen. Na 4 etappes staan we meer dan een uur voor op hen in de algemene rangschikking, dat ziet er voorlopig goed uit.

Crocodile Trophy 2011 stage 3 Koombooloomba-Irvinebank 96km 1530 hm

Wakker worden door het geluid van de regen, ’t is niet echt iets waar onze ‘moral’ van stijgt.

FOTO :Met de voeten volledig onder water bij de eerste stap uit de camper gaan we naar het ontbijt.

Er staat nog steeds een strakke wind, de geimproviseerde tent vliegt net niet weg. Iedereen heeft zowat alle aangetrokken wat hij of zij voorhanden heeft, aan een stevige regenjas heeft niemand gedacht…

FOTO’s: Onbijt in Koobooloomba

Voor de rit vervang ik onze remblokken achteraan, die waren door de regen en het slijk van gisteren te fel versleten om nog mee van start te gaan. Door de hevige regenval werd de rit van vandaag werd hertekend.

FOTO:  Net voor de start bespreekt Philippe Maertens nog even de etappe met de wedstrijddirecteur.

We rijden niet naar Gunnawarra maar naar Irvinebank. Dat een klein dorp waar we normaal gezien de vierde dag zouden aankomen. De afstand is zo’n 13 km korter dan voorzien. Er zit een dalend stuk asfalt tussen waar we met wat rugwind tot 75 km/u halen. Ongeveer na 60 km een klopke van de hamer, allebei op ’t zelfde moment, we nemen een ‘gelleke’ en komen er snel door. Naarmate de km’s vorderen en we meer noordoost rijden, wordt het droger en warmer. Het venijn zit in de staart vandaag, de laatste 20 km zijn zacht uitgedrukt zeer glooiend met enkele kuitenbijters van formaat.

FOTO: De cameraman in vuilzakuitrusting…..

In Irvinebank, waar we finishen is het droog, zelfs licht zonnig, wat een verschil met gisteren. De meet ligt vlak voor de plaatselijke pub, eerder binnengekomen fietsers zitten op het terras. Onze camper staat achter het kleine benzinestation. Voor de eerste keer eten we ’s avonds zonder regen, we zitten gezellig onder een tent, de sfeer is totaal anders dan gisteren.

FOTO: de plaatslijke pub waar de eindmeet lag.

 

 

 

 

 

 

Crocodile Trophy 2011 stage 2 Lake Tinaroo-Koombooloomba 121km – 1500hm

Woendag 19 oktober. Om 5,30 u maakt de wekker ons wakker, ontbijt is er vanaf 6u. Het wordt terug een grijs dagje. Om 8u vertrekken we voor een geneutraliseerde rit van  18 km naar Atherton, een klein stadje ten westen van Tinaroo. Aan de plaatselijke school zal de burgemeester de officiele start geven van deze tweede rit. Het regent terug al flink, alle fietsers zoeken een schuilplaats, stilstaan in de regen in niet echt bevorderlijk voor het wamtegevoel. De handbikers arriveren iets later, pas dan weerklinkt het startschot. Al na 2 km slaan we een grintweg in, al snel volgt er een klim van 10 km, de andere tandem gaat ons in’t begin van de klim voorbij, die zien we niet meer terug denken we…. Na 30 km waren we al 1000 meter gestegen, en pittige start dus. Net voor de eerste depot ( bevoorrading) zien we de 2 Italianen voor ons uit rijden, dit geeft ons vleugels, we halen hen bij en stoppen samen aan de depot om iets te eten en andere drinkbussen te nemen. We vertrekken als eerste en zien hen de rest van de etappe niet meer terug. Intussen blijft het maar regenen, de grote dorst blijft hierdoor uit. Door de regen is de zichtbaarheid echt slecht, we tellen af naar de tweede depot, en nemen er even de tijd om te eten en te drinken. In de gietende regen komen we aan in Koombooloomba, op een doorweekte weide. Op alles waren we voorzien, maar niet op deze bakken regen. Een regenvestje hadden we best kunnen gebruiken vandaag. Onze camper is in deze omstandigheden wel een luxe. Al wie in tenten slaapt heeft het moeilijk om het bed droog te houden. Een vrachtwagen rijd zich vast in de modder, gelukkig zijn er voldoende jeeps om het eruit te trekken. De mobiele keuken kunnen ze amper droog houden, de tenten waaronder we rechtstaand eten, vliegen net niet weg, het is hier een mini Pukkelpop sfeertje. Onze plastieken crocs sandalen komen goed van pas, vrijwel de ganse campground staat onder water tot aan de enkels.

FOTO: Net voor de start…..

 

FOTO: Het peleton onderweg naar Atherton

 

 

FOTO: De leerlingen hebben vrijaf deze voormiddag en komen ons aanmoedigen.

 

 

 

 

FOTO: Zelf de crocodillen van dienst zien het even niet meer zitten……

FOTO: Kevin Hulsmans komt het restaurant inspecteren.

 

FOTO :  De ganse nacht regent het nog door. Waar blijft de hitte die de  Crocodile Trophy kenmerkt…?