Great Britain 2018
Dag 12 Beverley – Beverley (50 km – 420 hm)
Onze laatste dag op Britse bodem vandaag. Om 18.30 u varen we naar de heimat. Rest ons nog een halve dag, misschien toch nog een fietstochtje maken 😄. We breien een ritje aan elkaar van een kleine 50 km en eindigen op de marktplein van Beverley. De staalblauwe hemel is volledig wolkenvrij, dat hadden we hier nog niet meegemaakt…..
Dag 11 Filey – Beverley ( 97 km – 630 hm )
Vanochtend fietsen we onder een stralende zon en met een strakke rugwind terug naar Beverley, waar we onze tour door noord Engeland vorige week startte. Het zal geen al te zware trip worden vandaag, amper 600 hm en net geen 100 km, dat is ‘vrij vlak’. In Bridlington, een mooi kustplaatsje de eerste koffiestop, het is warm, zolang we uit de wind kunnen blijven tenminste. De meeste mensen die we zien hebben dezelfde haarkleur als ikzelf, de rest is wellicht geverfd. Veel jonge mensen zien we niet, die zijn gaan werken vermoed ik. Vanaf hier fietsen we (opnieuw) door het natuurpark, de Yorkshire Wolds ( http://www.visithullandeastyorkshire.com/yorkshire-wolds/ ). Niet hét mooiste park van deze trip, vinden wij, maar zeker de moeite. Opmerkelijk veel minder schapen hier 😉 Via Driffield, waar we op een bankje het lekkerste broodje gerookte hesp eten, zakken we zachtjesaan zuidwaarts tot in Beverley, de stad waar we deze tocht eindigen, met een koffie in het zonnetje…..
Bridlington van in de verte…..
De Yorkshire Wolds.
Soms waren de poortjes niet voorzien om er met de tandem vlot te passeren.
……en moest ik een ’trukske’ uithalen !
Wolken zijn mooier dan geen wolken…..!
We zijn bijna ‘rond’…..
Dag 10 Stokesley-Filey (104 km- 1250 hm)
Lichte motregen wanneer we wegfietsen rond 9 u. Er werd 50% kans op regen voorspeld, dus ’t kon alle kanten uit. Al snel volgen we opnieuw W2W ( Walney to Whitby coast to coast route), die ons door de North York Moors loods, één van de 15 nationale parken in the UK, wat ons betreft zowat de mooiste streek die we al verkend hebben de afgelopen dagen. ( park http://www.northyorkmoors.org.uk/ ) . De regen heeft gelukkig geen zin vandaag, al is de zon ook niet echt in form. We zijn op alles voorzien want de lente en herfst zien we dagelijks passeren. De rustige landwegen zijn bezaaid met pittige klimmetjes, 20 % omhoog is hier de normaalste zaak. Na 50 km zijn we in Whitby, waarvan we wisten dat het een prachtig kustplekje was. Het krioelt hier van de toeristen, dat is de eerste keer sinds we hier zijn, dat we zoveel mensen bij elkaar zien. Naast de oude abdij boven op de top heeft graaf Dracula hier ook een verleden. (https://nl.wikipedia.org/wiki/Whitby_(Engeland) )
Vanaf hier volgen we een oude spoorweglijn, die deel uitmaakt van het nationale fietsnetwerk, meestal gaat deze route over onverhard, onze fietsbanden zijn erop voorzien. Het is al bijna 19 u eer we Filey bereiken, even zoeken naar het Abbot’s Leigh guesthouse waar we vandaag logeren bij een vriendelijke dame….
Eerste koffiestop na 25 km in Danby.
The North York Moors, prachtige streek.
Hek nr 36.
Haven van Whitby.
Uit Whitby wegfietsen was niet te doen…..
Op weg naar Filey, we fietsen de kust zuidwaarts af.
Aankomst in Filey.
Filey, we komen aan na 104 km.
dag 9 Wylam -Stokesley (144 km-1000 hm)
De fietsdag van vandaag is de langste van deze vakantie, 144 km. De “Inn” waar we logeren geeft pas ontbijt vanaf 8u30, dat vinden we te laat en we besluiten om 7u30 weg te fietsen en onderweg iets te zoeken. Na 15 km de Tyne rivier te volgen komen we aan in Newcastle. Eer we het goed beseffen zijn we er door en hebben nog niet ontbeten, een misverstandje, Doris dacht er nog meer Newcastle kwam…… We eten een broodje met ei en tomaat bij in een arbeidersdorpje even verder, maar dit bleek achteraf niet de juiste keuze te zijn. Net zoals gisteren fietsen we nog verder oostwaarts en na 40 km, bij het plaatsje South Shields zien we opnieuw de zee, de noordzee. Een paar foto’s bij een mooie vuurtoren we zakken zuidwaarts richting Whitburn waar we eindelijk lekker ontbijten. Ik eet elke dag havermout, hier heet dat porridge. Doris houd het bij eitjes, en vind het spijtig dat de Engelsen geen kaas eten ’s ochtends. Nog zuiderlijker moeten de door Sunderland, een vrij grote stad, het duurt lang eer we erdoor zijn, ondanks dat we constant op fietspaden rijden. Vanaf hier gaat vooral langs een oude spoorweglijn, dikwijls geen asfalt, gelukkig regent het niet. Door vele rustige afgelegen slaapdorpjes fietsen is tof, het nadeel is wel dat er weinig eet en/of drankgelegenheden open zijn. De laatste 50 km vinden we haast niets, enkel op 10 voor de ‘finish’ van vandaag is er een grote boerderij met een winkel/cafeetje, hier kunnen we met een ‘homemade’ scone onze hongerklop vermijden. Nog 12 km te gaan, we fietsen nog door een paar pittoreske dorpjes vooraleer we in het al even ‘cosy’ Stokesley aankomen.
Newcastle upon Tyne.
Klein vissersdorpje net buiten Newcastle.
De noordzee nabij Whitburn.
In the UK heeft iédereen een tattoo !
Langs een van de vele rustige fietspaden….
Het spel met de bal leeft hier ook.
Oud kerkje nabij Darlington.
dag 8 Wheteral – Wylam ( 90 km-1100 hm)
Het ziet er ok uit voor vandaag, 5% regenkans en wind in de rug. We fietsen gans de dag in oostelijke richting, terug naar de andere kant van het land. Gans de tijd blijven we net onder de Schotse grens, langs een werelderfgoed van formaat, Hadrian’s Wall.
Wat is Hadrian’s Wall ?
Hadrian’s Wall is een 135 kilometer lange muur die zich uitstrekt tussen de ene kust van Engeland (Bowness-on-Solway) en de andere kust van Engeland (Wallsend). Zo kan je dus van kust naar kust wandelen en/of fietsen, een bijzondere ervaring. De muur werd omstreeks 120 na Chr gebouwd door Keizer Hadrianus, om de grenzen van het gebied Brittania en het Romeinse Rijk af te bakenen. Onderweg trekt 2000 jaar geschiedenis aan je voorbij. Vandaag de dag staat Hadrian’s Wall dan ook als beschermd monument op de UNESCO Werelderfgoedlijst. ( https://nl.wikipedia.org/wiki/Muur_van_Hadrianus )
Dat de wind in ons voordeel blaast is een geschenkje uit de bewolkte hemel. Na de middag is er zon er terug, het is opnieuw prachtig fietsen langs de bewegwijzerde Hardrians Wall route, welke deel uitmaakt van de ‘NCN’ het national-cycle-network ( https://www.sustrans.org.uk/ncn/map/national-cycle-network )
Onderweg wanen we ons in een aflevering van ‘de mol’. Bij een houten poortje duurt het vrij lang eer we het open krijgen, tot opeens van Doris haren Britse pond valt ;). Iets verder een spooroverweg waar je zelf maar moet zorgen dat te trein niet over je tenen rijdt, ‘stoppen, kijken en luisteren’ staat er op het bordje. Al bij al leggen we de 90 km van vandaag vrij snel af, ondanks het opnieuw vele klimwerk, we zijn ruim op tijd voor de eerste match van de Rode Duivels.
We logeren in Wylam, een klein dorpje met ongeveer 2000 inwoners. ’s Avonds eten we in de local pub, terwijl Engeland speelt tegen Tunesie. Hierdoor hangt er een leuke sfeer maar het wordt er vrij stil wanner Tunesie 1-1 gelijkmaakt. Doris eet een typisch Brits gerecht, kip met ‘haggis’, heel lekker zegt ze maar ik heb gisteren geleerd van David welke de ingrediënten zijn, waardoor mijn goesting direct over was. ( https://nl.wikipedia.org/wiki/Haggis ) Ik hou het bij fish&chips, een andere Britse klassieker. ( https://nl.wikipedia.org/wiki/Fish_and_chips )
Vertrek uit Wetheral, via de trap.
Het poortje uit ‘de mol’.
Hadrian’s wall. ( voor Doris, achter haar is een ‘gewoon’ muurtje)
De spoorwegovergang.
Onze slaapplaats in Wylam.
Dag 7 Rondje Schotland met David Rice ( 108 km – 920 hm )
Om 9u30 met David vertrokken richting Langholm, net over de Schotse grens. Geen regen vandaag, wel veel wolken. Mocht het er bord ‘ welkom in Schotland’ niet gestaan hebben, we zouden het nooit geweten hebben, het landschap is nagenoeg hetzelfde. Het parcours was glooiend met een paar kuitenbijters, een beetje wat we hier ondertussen al gewend zijn. Net over de grens een koffie met scone, en na 60 km Schotse soep met brood en een ‘krem gelas’. David had een ritje van ongeveer 80 km gepland maar hij had zich vergist, het waren er 108, beetje misrekend 😉 Al bij al een mooie, doch sombere dag.
Onze locale gids, David Rice.
Een paar bollen vanille konden we wel gebruiken.
dag 6 Silloth – Wetheral ( 63 km – 290 hm )
‘Ja joenges’, een dagske om snel te vergeten vandaag. Toen we in Silloth wegfietsten regende het lichtjes, maar dat duurde niet lang, vrij snel nadien viel het water met bakken uit de hemel. De enige keer dat we stopten was om een koeienhek te openen. Drie keer ‘sjans’ wel 1; rugwind 2; geen bergen 3; amper 64 km, dus rustdag 😉
Na 35 km hadden we geluk, in een kleine parochiezaal was er gratis koffie en cake, voor een goed doel mochten eten en drinken ‘all we want’, nadien volstond een kleine donatie 😉 . Toen we Carlisle naderden kon ik de route inkorten met 8 km, we eindigden met 64 km ipv 72, toen we om 13.30 bij het hotel aankwamen. Gelukkig was onze bagage er al, geen vierkante cm huidoppervlak was nog droog ! De tandem mocht ik parkeren in het ‘chauffagekot’, de zadels zullen droog zijn morgen. In de namiddag scheen de zon natuurlijk opnieuw, zoals gewoonlijk.
We ontmoeten vanavond onze kameraad David Rice, die we leerden kennen tijdens een fietsreis in Bhutan, 3 jaar geleden en later ook nog eens samen mee fietsten in Vietnam. Hij komt ons oppikken om 19 u, we gaan samen met zijn vriendin en ouders uit eten bij de beste Italiaan in Carlisle, de historische stad waar hij woont.
Vertrek bij het hotel in Silloth, regenkledij aan !
Doris vind dat mijn regenbroek een hoog ‘man bijt hond’ gehalte heeft…..een uitlachbroek dus….maar ik heb wel een droge broek !
David en Laura en zijn moeder en vader erbij ( 76 en 81 jaar ). Zijn pa rijd nog met een oldtimer Lotus Elise !
Dag 5 Ravenglass – Silloth ( 100 km – 880 hm )
Wanneer we wegfietsen uit Ravenglass zijn de wolken baas, dat blijft zo de ganse voormiddag. We volgen we de ‘Hadrians cycleway’. (https://nl.wikipedia.org/wiki/Hadrian%27s_Cycleway ) Onze route loopt ook deels door het Lake District, dikwijls langs oude spoorlijnen. Het is opnieuw heel rustig fietsen, weinig of geen auto’s. In Egremont, na 25 km een koffiestop, al is het zoeken naar een toffe plaats. We zien er Little Britain in ’t echt. We stoppen regelmatig om onze regenjas aan te trekken en zelfs aan te houden, bij momenten is het amper 8°C. In Cockermouth, na 60 km zoeken en vinden we een bakkerijtje. Na een eerder flauwe hap zijn we terug op weg, het iets warmer ondertussen, de zon is er zoals meestal pas in de namiddag. We dalen af uit het Lake District en komen terug aan bij de zee, in Maryport. De kustdorpen zijn niet te vergelijken met wat wij gewend zijn. Ze zijn dikwijls klein, niet toeristisch en eerder verlaten. Kan ook niet anders met een paar duizend (!) km Britse kustlijn, wij in Belgie hebben 60 km kust. Onze eindbestemming vandaag is Silloth, een kustdorpje met 3000 inwoners. Het adres waar we slapen worden was vroeger een sjiek hotel met hoge plafonds, maar nu een mooie b&b. Onze tandem mogen we parkeren in het buro van de eigenaars, hij kan er niet nog bij. Normaal gaan fietsen de kelder in zegt de eigenaar maar de tandem is iets te lang…….
Vertrek uit Ravenglass.
Een brugje dat niet veel vertrouwen geeft…..
Ravenglass vanuit een andere hoek.
We fietsen dikwijls langs de zee op kleine zanderige wegjes.
Het Lake district met veel wolken bedekt.
Maryport.
Silloth, onze eindbestemming van vandaag.
