Japan 2017
dag 26 vrijdag 24 nov Tokyo by bicycle 30 km
Onze laatste dag Japan vandaag. We gaan opnieuw Tokyo per fiets bezoeken maar deze keer met Neil, de gids van zijn eigen bedrijfje tokyobicyletours.com.
Nog twee Nederlanders, , een vader en zoon uit Rotterdam vervolledigen ons kleine groepje van vijf. Neil is uit Ohio (Usa) en woont sinds tien jaar in Japan. Dat was ooit niet zijn plan verteld hij, maar de liefde heeft er anders over beslist. Het is na Kyoto en Osaka het derde stadsbezoek mét gids, wat eigenlijk onontbeerlijk is in zo’n metropolen. Het feit dat Neil geen Japanner is, is een pluspunt, hij kan zich beter inleven in wat ons interesseert. Heel veel Japanners hebben geen auto, wat ook niet nodig is door het enorme aanbod van (stipt) openbaar vervoer. En als je al eens een auto nodig hebt, kan je er eentje huren voor 5 euro per dag. De huurprijzen zijn hier gigantisch hoog. Voor een studio van 20 ( twintig) vierkante meter, betaal je hier 1000 € per maand. Bij ons kan je zo’n kleine ruimte nooit verhuren, dat is de grootte van een ruime berging….;)
We rijden oa langs een buurt waar veel ‘rest and stay’ hotelletjes zijn. Die zijn ingericht met mooie ruime kamers, grote tv etc. Ze zijn er niet voor de toeristen maar vooral voor de klein behuisden onder de Japanners. Ze wonen vaak met velen onder één dak, hebben weinig of geen privacy en vinden hier dan wat rust en intimiteit, voor weinig geld. Je kan er inchecken via een toetsenbord met een bepaalde code en wanneer je ‘uitgerust’ bent, anoniem betalen via een luikje wat opengaat en waar enkel twee handen uitkomen om je, uiteraard cash geld te ontvangen.
We zien ook de andere kant van dit, de rijke buurten, waar de Duitse wagens voor de deur staan. Het contrast is groot maar armoede zien we niet. Er is amper 5 % werkloosheid, dit is absoluut geen arm land, integendeel.
Bij een tempel/ park zijn we getuige van de zoveelste trouwpartij, geen doorsnee ‘jawoord’ deze keer. De kostprijs om deze locatie te kunnen gebruiken is 8000 € (!), zonder fruitsap….;)
Veel hebben zo veel gezien, gehoord en geleerd, te veel om neer te pennen…..
Omstreeks 14 u is het voorbij, het was een kleine doch leuke impressie van centraal Tokyo. Opvallend hoe de ongeveer 12 miljoen mensen die hier samenwonen zo rustig met mekaar omgaan, geen enkele keer hoorden we iemand claxonneren of gesticuleren, ik ben zeker dat het woord verkeersagressie niet terug te vinden is in een Japans woordenboek…
Doris en de twee Nederlanders…..
Van de tempel naar de supercars, twee straten verder….
Laatste tempel .
Dure trouwpartij.
Japanse ‘crepe’, heel lekker…..
De nationale sport in Japan, baseball.
Deze bomen hebben deze kleur twee weken per jaar, daardoor zijn we hier niet alleen…
Kerkhof in ’t centrum, 150.000€ per stukje.
Kunst…?
dag 24 woensdag 22 nov Hakone-Odaware 16km Odawara-Tokyo (met de trein 100 km) Tokyo city ride 17km
Vanuit de hoogtes van Hakone gaat het enkel bergaf vandaag, tot in Odawara, kort bij de zee. Vanaf hier nemen we de trein ondanks het feit dan het maar amper 80 km is tot in Tokyo. In het station pakken we onze fiets de laatste in. Een alerte spoorchef vond hem nogal lang toen we onze kaartjes tonen, even nameten zegt hij, langer dan 2 meter mag niet. Het scheelde niet veel, omdat ik het voorwiel eruit haalde kwamen we net niet aan de ‘grenslengte’ ;).
Eens in Shinagawa zijn we op 2 km van ons hotel. Na de incheck fietsen we de stad in. We fietsen op de terugweg oa langs het fameuze Shibyua kruispunt, een attractie in Tokyo omdat dit het ’s werelds drukste kruispunt zou zijn. Bij avond vergelijkbaar met Time Square in New York.
Fietsen in Tokyo verloopt heel vlot, het is druk maar de discipline van de Japanners zorgt ervoor dat het veilig is.
De twee foto’s zijn niet de mijne.
dag 23 dinsdag 21 nov Kawaguchiko-Hakone 68km-970hm
De weersvoorspellingen kloppen hier meestal, ook vandaag. Zon vanaf 7 u, om 9 zitten we zonnig en wel op de fiets richting Hakone. De laatste stevig bepakte trip. We ‘doen’ nog een meertje vandaag, het meer van Yamanakako. Opnieuw vinden we toevallig een warme bakker en lekkere koffie bij de Family Mart, een ideale combinatie bleek al verschillende malen. Een bankje bij het meer maakt het compleet. Een paar Japanse toeristen met heel veel camera’s rond de nek zijn zo vriendelijk ons te vereeuwigen met de Fuji berg op de achtergrond. Die berg wordt hier duizenden malen per dag gefotografeerd, daar zijn we de laatste dagen al achter gekomen, en ook wijzelf doen hier aan mee. Dat Japanners veel foto’s maken, is een algemeen aangenomen waarheid, maar eigenlijk zijn wij geen haar beter.
Na een rondje van 10 km verlaten we het water en gaat het omhoog, een paar keer heel steil tot 15 %. Hakone bereiken zonder zweet zal niet lukken, maar het was wel een superdagje.
Kawaguchiko lake.
Net voor ’t vertrek.
Bij de bakkers neem je zelf wat je nodig hebt, nadien pakken ze het in.
Yamanakako lake.
Fuji is nooit veraf…..
Trouwfoto’s waren net genomen toen wij aankwamen…..
Hier moét je een foto nemen….;)
Japan’s tussendoortje, suchi met thee.
Net voor Hakone, na bijna 70 km is Fuji er nog…..
dag 22 maandag 20nov Kawaguchiko 4 meren rondrit 67km-590hm
Een dag om snel te vergeten, heel koud, bewolkt, niet het ideale fietsweer.
We zijn vertrokken voor de ‘4 lakes tour’ maar we hebben één ‘leekje’ gelaten voor was het was en de rit ingekort. Na 30 km in de enige tent die open was een veel te straffe koffie gedronken bij de lokale Freddy de Kerpel, maar het heeft niet veel geholpen. Hij had nochtans zijn vuur speciaal voor ons aangestoken.
Op de foto achter op de muur, de nu 44 jarige bokser in zijn glorieperiode. Voor Doris de foto mocht nemen heeft hij eerst wel zijn brushing bijgewerkt, zo fier was hij.
Opwarmen aan ’t stoveken.
In Japan kunnen zelfs de stoelen koude voeten hebben 😉
Dag 21 zondag 19 nov Klimmen naar Fuji berg 5th station 68km-1310hm
Het contrast me gisteren kan niet groter zijn, met dit weer moeten we ervan profiteren om naar de top van Mount Fuji fietsen, de hoogste berg van Japan (3776 meter). Tot gans boven zal nu kunnen wegens geen asfalt daar 😉
De weg eindigt aan ‘5th station’, dat is op 2305 meter.
Het is 7 graden aan het hotel wanneer we vertrekken rond 9 u. Na een paar km moeten we al wat kleren uitspelen wegens te warm, dat zal straks wel veranderen. Op 25 kilometer voor de top komen we aan de officiele ingang van het natuurpakt, hier moeten we een kaartje kopen, net zoals de auto’s en de bussen etc. Voor een fiets is het 60 Yen, dat is ongeveer ene halve euro, we hebben al meer betaald om af te zien….;)
Moeilijk is de klim niet, hierdoor wel lang, het is het één of het ander natuurlijk. Er rijden massa’s bussen omhoog, iets minder auto’s en een paar motoren. Het is een mooi brede weg, op het asfalt niet veel aan te merken. Eens we de 1500 meter bereiken wordt het echt koud. We stoppen want Doris haar voeten zijn ijsklompen geworden. Ze legt voetwarmers in haar schoenen. Ze lachte met uit toen ik die in de bagage stak voor ons vertrek….;)
Ikzelf had ze al bij het vertrek deze ochtend in mijn schoenen gelegd.
We komen aan bij de ‘4th step’ op 2000 meter, op de parking staan een massa tourbussen en veel te veel mensen. Hier stopt het voor iédereen, de weg naar 2300 meter is afgesloten wegens de sneeuwval van gisteren vernemen we. Normaal was het nog 7 km klimmen tot 5th station, we zijn wel een beetje blij want het is amper nog 2°C waar we nu zijn. Na een kwartiertje naar beneden gereden met alles aan wat mogelijk was en toch, het was té koud. Nog niet dikwijls zo tegen ons goesting bergaf gereden maar deze keer wel, ondanks de zon.
Vertrek bij het hotel.
Ingang van het natuurpark
Leve de voetverwarming !
5th station bereikt….
Lake Kawaguchiko.
Mount Fuji.
Het loze vissertje……
Dag 20 zaterdag 18 nov Kawaguchiko, regen=rustdag.
Een regendag die aangekondigd was vandaag. Niets uitgestoken dat de moeite is om neer te pennen.
Dag 19 vrijdag 17 nov Nagasaki – Kawaguchiko (met trein 1150 km)
We verplaatsen ons vandaag 1150 km noordelijker, nabij de Fuji berg, een toeristische regio waar we gaan fietsen rond de 5 meren.
Het is 5u30 wanneer het in onze niet fietskledij het hotel uitfietsen naar het station, het is amper 1 kilometer. Het is er nog rustig. We beginnen de tandem deels uit te kleden en wikkelen hem deze keer in een zwarte bache. Spoor 2 is vlakbij, wagon 1 ook, stipt om 6u25 vertrekken we richting Fukuoka, 150 km verder, waar we 2 u later aankomen.
Toen we een paar dagen geleden in Hiroshima waren hebben we onze bagage, zijnde onze twee valiezen laten doorsturen naar Fukuoka, naar het laatste hotel van onze fietstocht vooraleer we terug naar Tokyo gingen sporen. Door onze route te veranderen oa door het weer etc. zijn we niet tot hier gefietst maar moeten we wel onze valiezen oppikken. Hopelijk staan ze al in het hotel, want we zouden hier normaal aankomen op 22 nov. en het is vandaag 17 nov. Eens we uit de trein zijn wacht Doris in het immens grote station. Het is er zo groot dat ik aan de infobalie moet vragen welke uitgang ik moeten nemen om bij Hotel Forza Hakata te geraken. ‘West exit’ zegt de jongedame vriendelijk. Ik had op een plannetje gezien dat het amper 400 meter van het station vandaan was, dus ‘piece of cake’. Ik begin te stappen maar vind het hotel niet, ik stap terug en vraag het aan een straatveger, maar die wist het ook niet. Ik weet het niet mee nu en laat een taxi stoppen, toon hem op mijn telefoon het adres in’t Japans, hij moet het via ze’n GPS zoeken terwijl het heel kortbij zou moeten zijn. Hij stelt me vragen in’t Japans, het schiet niet op, ik vlucht uit zijn taxi op zoek naar een andere taxi. De eerste die stopt is een vrouw. ze bekijkt het adres en geeft het ook in in haar GPS, het was inderdaad minder dan 500 meter. Het probleem was dat het achter het hoekje was van een groot flatgebouw. Van op de grote boulevard kon je niet zien. Ok, dat was al een stap in de goeie richting. Aan de receptie geeft ik mijn postbewijsjes af voor de 2 valiezen, die meisjes bekijken elkaar en ik merkt al direct aan hun gezicht en gesprek dat die bagage hier niet is. Nog niet blijkt, ze komt vandaag als aan zegt één van hen. Ik zeg shit tegen mezelf, ik kan er niet op wachten want moeten straks de volgende trein al nemen. Ik maak haar duidelijk dat ik er niet kan op wachten en vraag hen om mijn bagage door te sturen naar Kawaguchiko, onze volgende bestemming, we slapen daar 3 nachten, dus dat moet lukken, hoop ik…… Ze knikken vriendelijk en bellen naar ons volgende hotel om te checken of we daar wel degelijk een reservatie hebben. Aan haar gelaatsuitdrukking leid ik af dat dat bevestigd wordt, dus oef. Ze geeft mee een bewijs van betaling, ik buig vriendelijk en loop terug naar het station. We reizen vanaf hier met de shinkansen, maar hebben nog geen tickets. Er staat er lange rij van 15 mensen te wachten, maar het gaat gelukkig heel snel. Nog 30 minuten en de trein vertrekt, nog een koffie en een paar koeken en we zijn op weg. We moeten 1 keer overstappen, hebben hiervoor 6 minuten.
De 2 shinkansens waar we in totaal 4u30 minuten opzitten brengen ons tot in Mishima, 800 km van Fukuoka verwijderd. We komen in Mishima aan om 15u45. Wij waren overtuigd we van hieruit nog een trein konden nemen naar Fujikawaguchiko, maar toen ik aan iemand in het station die vraag stelde, blijkt dat er geen treinverbinding is vanuit hieruit naar Kawaguchiko, enkel een busdienst. We moeten dus een bus nemen van hieruit. Oei, even misrekend. We gaan naar de uitgang, komen bij de bussen uit en zien er veel staan maar welke is de juiste…?
Ik loop naar de toerist information, blijkt dat de eerstvolgende bus binnen 12 minuten vertrekt. Ik haast me naar het loket en om 16u15 zitten we al op de bus. Fiets kan onderaan in de bus, het is een autocar. Het begint al te schemeren, het is donker wanneer we om 17u45 in Kawguchiko aankomen. Nog een korte taxirit van 4 km zijn we eindelijk te plaatse. Fietsen is plezanter dan treinen….
Wachten in het station van Fukuoka.
Busstation Mishima.
Dag 18 donderdag 16 nov Unzen-Nagasaki 62km 560hm
Bij het verlaten Unzen nog even een foto met iemand van het personeel en bij 5°c beginnen we aan de duik van 15 km naar beneden, terug naar zeeniveau. Niet dezelfde weg naar beneden, we gaan westwaarts, richting Nagasaki.
De zon doet goed, tenminste als de bomen niet in de weg staan. Het asfalt is gewoonweg perfect, geen putje te bespeuren.
Ik dacht, maar 50 km vandaag, waarvan de eerste 15 km bergaf, dat wordt een wandeling, maar niets is minder waar. Na 20 km wordt het steeds drukker op de weg en constant bergop bergaf. Net voor we Nagasaki binnenrijden, staan we voor een enorme tunnel. Heel druk hier, veel vrachtwagens ook, onze goesting om er door te fietsen is 0,0. Ik zoek op de GPS een omweg, die blijkt er te zijn via een andere tunnel waar het veel minder druk is. Eens we daar dooor zijn is het dalend tot in het centrum van de stad. Nagasaki is een relatief kleine stad met ongeveer 400.000 inwoners en vooral gekend van de tweede atoombom, die drie dagen na Hiroshima op Japan gedropt werd.
Tussen 1603 and 1868 was Japan bijna volledig geïsoleerd van de de rest van de wereld, het werk van een aan de macht zijn Shogun in die tijd. Bij uitzondering mocht er beperkt handel gedreven worden met Nederland en China, via de haven van Nagasaki.
Onze kamer bijkt al klaar, we droppen onze bagage en fietsen 4 km door naar het museum. Het museum/ park is merkelijk kleiner dan in Hiroshima, wel interessant.
Nadien fietsen we naar het station, we hebben info en treinkaartjes nodig voor morgen, want we verlaten het Kyushu zuiden en verplaatsen ons 1000 km noordelijker.
Die ochtend was het 4°C, wij met onze overtrekken aan, die madam op haar ’teenslasjkes’, en blijven lachen…;)
De bronnen stoppen nooit.
15 km lager en 10 graden warmer.
Nagasaki vredespark.
Atoombommuseum.
Zo zag de atoombom er uit.
Downtown Nagasaki.
China Town.
Ook hier zijn ze ! 😉
Bootje uit Noorwegen.
