Een weekje de Belgische winter verlaten, om in zuid Spanje een fietsstage te doen met Kortweg.be ( cycling travel)
Dan denk je aan “20 graden” en ” korte broek” …..;) Niks was minder waar. Twee dagen zon, de rest was Belgisch herfstweer.
Wel kunnen doen waar we voor gingen, iedere dag fietsen,in totaal 620 km’s en zo’n 7000 hm’s.
Ondanks het rotweer …..”keep on smiling”…..!
De Cape Epic nadert, vandaag over vier weken start de race. Nog drie weken stevig trainen dus. In Benicasim hebben we hoofdzakelijk off-road gefietst, echt MTB’n dus. In Belgie trainden we met de tandem vooral op straat, dit vooral door het barre winterweer en ook door het gebrek aan “mountains”. Het technische terrein in Spanje was bij momenten echt “ruig”, maar het verliep allemaal vrij vlot. Doris heeft de uiteinden van haar stuur soms proberen plat te knijpen, ’t is net niet gelukt.
Geen wolkse te zien deze ochtend, we zitten terug op de fiets rond half tien.
Vandaag fietsen we noord oost naar “ La Cresta Del Gallo” da’s een col van 6,5 kilometer, met een gemiddelde stijging van 6%, dat mag geen probleem zijn, na de 19% van gisteren. Hij ligt vlakbij bij Murcia, de geboortestad van de Spaanse wielerheld Allesandro Valverde, ook de onoverwinnelijke genaamd, wel een kameraad van dokter Fuentes..;)
De wegen naar Murcia zijn glooiend, en de wind hebben we pal op kop, dus da’s ideaal om te vertrekken.
Geen moment fietsen we zonder zon vandaag, al snel moeten we stoppen om één en ander uit te doen.
We doen het rustig aan, klein verzetje, geen haast, we hebben al heel wat km’s in de benen ondertussen, na deze nog twee fietsdagen te gaan, dus doseren is de boodschap.
Aan de voet van klim hebben we een 45 km, dus opgewarmd zijn we zeker. Het is een mooi klimmetje, vorig jaar zat dit bergske in de Vuelta, de ronde van Spanje, Vinokourov was hier toen eerst boven zei de Ronny, dat zal wel aan een ander tempo dan het onze geweest zijn…;)
Boven op de top een schitterende kijk op Murcia, snel een fotoke en naar beneden langs de anders zijde van de col.
Eens beneden zoeken we iets te eten, een paar km’s verder zien we een leuke cafeteria, waar we een specialiteit van de streek eten, ik kan wel niet uitleggen wat het was….wel lekker.
Vanaf nu gans de tijd wind in de rug, we rijden deels langs dezelfde wegen, maar zien ze vanuit een anders perspectief, even mooi en veel makkelijker fietsen.
Alweer een zeer mooie fietsdag vandaag. We eindigen met 116km en 1200 hm.
De eerste dag echt “Spanje temperaturen”.
Wel een beetje wolken in’t begin, maar toch al 13 graden toen we rond halftien vertrokken.
Een pittige tocht hebben we onszelf uitgetekend, we gaan heel wat klimmetjes doen.
Eerste doel is een korte maar steile klim naar de” Antenas de Hurchillo, da’s een bergske waar bovenaan gsm en tv masten staan.
De weg er naartoe is zeker niet vlak, eerder glooiend en na zon 35 km beginnen we eraan. Het is een goeie test voor op de tandem, vooral wat de kleinste versnellingen betreft. Er zitten stukken in van 16% en op ‘t einde 19 %, dus da’s een beetje het Koppenberg gevoel hier in “Speen”….;)
We komen er levend boven, ‘t ging beter dan verwacht.
Op de top waren werkmannen herstellingen of zoiets aan ‘t doen, ééntje van hen heeft ons vereeuwigd op een paar foto’s.
Daar het gene “col” is, fietsen we langs dezelfde weg naar beneden. Doris doet bijna in haar (koers)broek, zo steil naar beneden vind ze blijkbaar spannender dan naar boven !
Vanaf nu fietsen we een uur of twee tegen zeer felle wind op kop, zelfs bergaf moeten we stevig bijtrappen. De honger komt stilaan opzetten, we hebben ondertussen al een 70 km in de benen. Het eerste dorp waar we doorfietsen is zeer klein, niks te zien, we riskeren toch van even het centrum door te rijden, en botsen gelukkig op een kleine bar. Het dagmenu is toevallig …paella..;) Met zo nen honger kan het ons niks schelen dat we ook gisteren paella aten, honger is de beste saus. De patron schotelt ons nog een zelfgemaakte “waggeltaart” voor, zelf gebakken vermeld hij er fier bij….ik eet normaal nooit taart, maar deze was “niet te doen”, zo lekker….!
Goed volgetankt zijn we op weg naar nog een serieuze klim. De wind baast ons bijna van de fiets.
Na 85 km komen we aan in een klein stadje, we drinken er iets en bij een tankstation vullen we onze bidonnen. Na een paar km stevige kopwind stopt de weg onaangekondigd en loopt er een autostrade voor onze neus. Een nieuwe blijkbaar want er is haast geen verkeer. Er is maar één probleem, we kunnen er niet op want een kilometers lange omheining scheid de beide wegen. Om terug te keren had ik geen zin, we zouden dan terug die wind moeten trotseren, een tweede mogelijkheid was de draad doorknippen met mijn Leathermen ( gereedschap met onder andere een kniptang erbij) . Eer Doris goed en wel doorhad was ik ging doen, was “den draad” al voor de helft door….zij zag dat helemaal niet zitten, en liet dat ook weten, en niet met zachte lieve woordjes….;)…..en zag ons al in “den bak” vliegen hiervoor…foert, den draad was door, nu konden we de tandem over de splinternieuwe vangrail heffen, en onze weg voortzetten, op de pechstrook van de fonkelnieuwe snelweg.Amper een handvol auto’s zijn ons voorbijgereden, we nemen de eerste afrit en zetten onze weg verder langs “normale” wegen.
Bij het volgende dorp keren we richting “huiswaarts”, vanaf hier de wind in de rug.
Het is terug rond zes uur een we “landen”, met 125 km en 1800 hm op de teller.
We eten bij Ronny en Natasja lekkere “stoemp”, een slaapliedje zullen we niet nodig hebben vanavond….!
Iedere ochtend is het hier warmer, de wolken blijven voorlopig wel van de partij.
In ons kleine “studioke” liggen al heel wat kruimels op de grond, we eten bij gebrek aan keukentafel altijd voor “den tellevies”, vandaar dat Doris de stofzuiger uit zijn winterslaap haalde vandaag.
Eer we goed en wel aangekleed zijn is’t terug al 11 u, in elk geval scheelt het een frak met gisteren, we vertrekken bij 12 graden.
Vandaag gaan we een “colleke” op fietsen, den eerste ooit, met onzen tandem wel te verstaan…
Na een 30 km verdwalen we bijna in een stadsmarkt, we zijn dan maar afgestapt en er doorgewandeld, met alle bekijks van dien. Nog een klein koffieke en een foto aan de lokale fontein en we trotseren de col…
De zon komt er ondertussen door, we zweten als in een hete zomer wanneer we stijgingspercentage’s tot 13 % trotseren. Op de top even rusten, dan door naar het eerstvolgende dorp waar we na een vijftig km, net als gisteren in een kleine café een kleinigheid eten, vandaag was dat paella.
Echt opvallend is dat je hier overal Britten hoort en ziet. We merken het ook aan de menu’s, “fish & chips” staat er overal op.
Met een gevulde buik vertrekken we, de zon schijnt ondertussen, nog een zeventig km’s te gaan.
We komen aan in Torrevieja tegen een uur of zes, net voor het duister, we hebben ondertussen al onze gele hesjes aangedaan, je weet maar nooit.
Onze “kilometrique” staat op 127 km en 900 hm, voldaan parkeren we onzen tweewieler.
Meer dan 10 u aan één stuk slapen, dan meer dan een uur ontbijten en “de gazet” lezen… dat doen we niet vaak….. Door de wolken komt de zon er flauwtjes door, maar ons insmeren zal niet nodig zijn …. Rond 11 u de fiets op, we vertrekken voor een tocht van zo’n 130 km, een route die we met Ronny op de computer hebben voorbereid, we rijden zonder hem vandaag, gewoon met ons twee en de gps die ons de weg zal tonen…..zo rijden we eigenlijk het ‘t liefst. Het eerste stuk is vrij saai, nogal drukke wegen, de Spanjaarden zijn wel “fietsvriendelijk”. Na een 50 km zijn we bijna aan de kust, we rijden tot op het strand, waar geen Spaanse kat te zien is. In dat dorpje El Altet, stoppen we een bar, wat bij ons café zou zijn, binnen. Ons boterhammekes die we meehebben blijft in de fietstas, we bestellen er lekkere tapas die in al deze bar’s te krijgen is….we rammelen….dus dat het smaakt spreekt voor zich. Onze tandem die voor de deur staat heeft wel bekijks, da’s hier net al bij ons een beetje een rariteit. Het tweede deel van de trip is wel mooier, meer het binnenland in, jammer dat het na een tijdje zacht begint te regenen. De streek rond Elche staat bekend voor zijn palmbomen, we zijn er getuige van, ‘t is soms net of we door Bali of door een Thaise regio rijden. De motregen word al snel regen, we stoppen even om onze regenkledij aan te trekken, en korten ons ritje wat in. Bij aankomst staat onze teller op 120 km, we hebben een goei training achter de rug. Dat we doorweekt thuiskomen kan ons niet deren, kou hebben we nooit gehad. Het weerbericht voor morgen en de rest van de week ziet er wel beter uit…..
Uitgeslapen tot half negen, in de verte komt de zon op.
Na efkes onze dikken teen buiten te steken op de terras komen we tot de vaststelling dat het zeer “friskes” is….
We hebben met de Ronny afgesproken om om 11 u te vertrekken, dus we hebben geen haast.
Het gasbrandertje dat we hier hebben is geen overbodige luxe , zonder zou’t veel te koud zijn in onze studio.
Gelukkig hebben we al onze winterkleren mee, zelfs wanneer we om 11 bij de Ronny vertrekken is nog maar “just gepast”, ‘t is 7 graden, wat voor deze streek op dit moment zeer koud is….’t is ni bij ons alleen in Belgie abnormaal….
Er is een probleempje met de voorrem van den tandem,Ronny brengt ons naar een grote fietswinkel waar een vriendelijke jonge technieker ons probleem vrij snel kan oplossen. Een kleine 100 km staan vandaag op het programma, het is een mooie rit, constant op en af, niet echt steil. Op dertig km van “huis” drinken we een koffieke, de zon is ondertussen van de partij, het is veel plezanter fietsen nu, en met 12 graden een pak minder koud.
We eindigen met 94 km op de teller, de week is nog lang, we gaan het rustig aan doen.
Het journaal van 18u meld het winterweer in Belgie, we zijn heel blij met het lauwe zonnetje hier….
Met de Cape Epic op het programma in maart 2010 staan er veel trainingskilometers op het programma, één probleem echter, het is na vele jaren van zachte winters nog eens een échte winter….
Een weekje fietsen in de omgeving van Alicante ,namelijk in Torrevieja , dan gaan we doén !
Eerste week van januari ; ganse week bar winterweer , met op het einde van de week twéé vragen;
vraag 1 , gaan we in Zaventem geraken…..?
vraag 2 , gaat diene vlieger willen/kunnen opstijgen…?
zondag 10 februari
om 2 u ‘s nachts brengt onze ouden Landrover ons naar Zaventem, met Andre, de taxichauffeur uit Pamel naast ons…..hij rijd met onzen bak terug naar huis…
De rit verloopt vlot, geen verkeer en geen sneeuw en niet spekglad zoals we verwacht hadden…..
Al voor vier uur checken we onze tandem in , we hebben 5 kg overgewicht, op onze bagage wel te verstaan….dat kost ons 40 euro.
Stipt om 6 u gaan we de lucht in via de sneeuwvrije startbaan, twee uren later zitten we 2000 km lager in Alicante, waar het op dat moment 2 graden is ( )
Wanneer we buitenkomen uit de luchthaven is het iets warmer dan bij ons , maar niet veel….Ronny is er enkele momenten later samen met Francois om ons op te halen.
Na 45 km rijden komen we aan in Torrevieja bij de villa van Ronny, eerst wel bij den Belgischen bakker brood en koeken gaan halen.
We ontbijten samen en vertellen over vroeger, de kapperswedstrijden etc….Ronny brengt ons naar zijn studio, een 200 meter verderop.
Knus en proper op het derde verdiep, meer moet het niet zijn. Terwijl Doris al onze kleren een plaats geeft steek ik samen met Ronny de tandem in elkaar.
Na 12 uur maken we onze eerste ritje, niet zo lang….62 km, da’s genoeg voor de eerste dag. net voor 16 u komen we aan, net op tijd om Sven Nijs de Nationale titel te zien winnen. Nadien een lekkere tas soep, een dutje in de zetel, we zijn moe, al van twee uur op…!
Na het avondeten moe en voldaan het bed in….
