Taiwan 2018

dag 25 Taipei-Tamsui-Bali-Tapei (60 km)

Laatste dag in Taiwan vandaag. We vliegen pas zeer laat vanavond, we moeten rond 18 u het hotel verlaten. De zon is terug op de afspraak , dat geeft ons de gelegenheid om nog een mooie rit te doen, wel langs dezelfde rivier dan gisteren, maar langs ‘den denjer’ fietsten we al veel meer en dat zijn we ook nog niet beu. We rijden helemaal tot waar de Tamsui rivier in de zee uitmond, tot aan de ‘lovers bridge’. Nadien terug met de ferry naar Bali om er nog eens de lekkerste vis ever te eten, we eten hier al weken schandalig lekker ;). Om 15 u zijn we terug in het hotel, ik moet de tandem nog inpakken etc….Terwijl ik daar mee bezig ben krijgen we van Lucas slecht nieuws, onze Chip is aan ’t sterven. We zullen hem helaas niet meer levend terugzien. Daarmee eindigt deze laatste dag met een sombere noot……

De fietsostrade langs de Tamsui rivier .

In de verte, de witte ‘lovers bridge’.

Keep it cool baby !

Laatste foto in Taiwan.

dag 24 Taipei-Bitan-Taipei (46km)

Gans de tijd in de regen gefietst vandaag, dus veel fraaie plaatjes heeft dit ritje niet opgeleverd. De bedoeling was om naar Wulai te fietsen, een 30 km uit het centrum, een fraai plaatsje met watervallen en hotsprings, een ideale ‘eens een dag uit de stad’ trip. In Bitan, waar de bergen beginnen zijn we teruggekeerd, zo na een 23 km. Er stond te veel mist in de bergen en we waren al vrij nat ondertussen. Het aantal bruggen en autostrade’s waar weeral ronduit indrukwekkend, we zien ze terwijl we steeds op fietsautostrade’s rijden.

De laatste avond vandaag, ik zocht in de lonely planet naar ‘lekker eten in Taipei’, en vond het dumpling restaurant van Taipei, daar moéten we naartoe. Het was er zoals bij Pee Klak in Strombeek. Buiten wachten en aanschuiven,  je kon al de menu inkijken, zelfs je bestelling al op een papiertje invullen. Niet veel later zaten al op de derde verdiep te eten. Er komt een vestiging in Londen hoorden we hier…..;) Het was wel de moeite, het waren hele smaakvolle dumplings. (  https://www.dintaifung.com.tw/eng/about.php )

Een hangend fietspad onder de autotrade’s.

Dit beeld zegt alles over de rit van vandaag……

Moeten er nog dumplingmandjes zijn ?

Laatste avondmaal….

dag 23 Taipei-Bali-Taipei ( 50 km)

In feite zijn we twee dager eerder in Taipei dan voorzien. De regen op de tweede dag van onze rondreis heeft ons gedwongen een taxiverplaatsing te organiseren. Ook in het zuiden zijn we iets sneller terug naar het noorden gefietst. De onzekereid voor wat ons in de bergen te wachten stond speelde daar een grote rol in. Al bij al is het ginder boven allemaal vlot verlopen maar dat weet je pas achteraf.

Hierdoor kunnen we nog twee mooie fietsdagen inlassen in en rond Taipei. Vanochtend fietsen we verder de Tamsui rivier af, richting kust tot in Bali. Het is 21 graden maar de zon zien we niet. De stad oogt eerder grijs. Tijdens een koffiestop ontmoeten we 3 gepensioneerde wielertoeristen. Ze waren in hun actieve carriere collega’s op de luchthaven. Hun engels was zeer goed, kan ook niet anders want ze werkten op de controletoren van de luchthaven. Eén van hen was er weerman. Ze vertelden oa dat de chinese overheid groepsreizen boycot sinds een tijdje, enkel inidviduele chinese toeristen zien ze nog. De politieke standpunten tussen China en Taiwan zijn al langer een gekend probleem. Van hieruit als Taiwnees naar China reizen is geen enkel probleem.

In Bali eten we de lekkerste vis sinds we in het land zijn. Naast ons zit een gezin dat nogal geinteresseerd was in onze fiets en uitrusting. Ze wilden graag met ons op de foto, nadien kregen we twee stukken fruit…;). We hebben dat al meermaals meegemaakt dat mensen ons eten toestoppen. Zouden ze medelijden hebben met ons vragen we ons a…;)

Met een kleine overzetboot raken we in Tamsui, de andere kant van de rivier. Nog een 20 km tegen de wind van hieruit en na 50 km zijn we terug bij het hotel.

Die madam vond dat Doris te veel look gegeten had……

De drie collega’s….( de weerman in ’t midden )

dag 22 Tucheng-Taipei (20 km)

dag 21 Mingchin-Tucheng (79km-800hm)

Hierboven in de bergen een volledig Chinees ontbijtbuffet. In onze koersbroek vallen we een klein beetje op hebben we het gevoel.  Bij het verlaten van het hotel ontmoeten we twee Taiwanese fietsers, die hier gewoon even een santitaire stop doen. Een van hen’s fiets verraad via een stickertje dat hij de RAAM2015 gefietst heeft. RAAM staat voor ‘Race across America’, da’s gene kattepis.  Ik spreek hem erop aan en er volgt een leuk gesprekje. Blijkt dat die twee vannacht in Taipei al vertrokken zijn voor een fietsritje van 375 km (!). Jawaddedadde, dat waren geen gewoon zleh 😉

Op de zonnige parking voor het hotel, het is al 15 graden, vervang ik nog snel onze achterste remblokjes, en we zijn vertrokken. Mingchin is het hoogste punt, dus verwachten we veel bergaf maar die verwachting blijkt al snel een illusie, met als gevolg dat we na amper twee kilometer onze warme kledij al uitspelen.
Er komen op dat moment 3 jongens aangefiets, genre Anton & co, die stoppen even, en waaren benieuwd wie, wat en hoe wij hier zou beladen terechtkwamen. Ook zij bleken op wandel voor 200 km. We voelen ons oud 😉

Na 20 km in Baling tijd voor koffie, op een terras godbetert. Nadien dalen we verder af en net voor Daxi, bij een haarspeldbocht, eten we ons ‘noeneten’. We bestellen meestal te veel, ook deze keer. ‘Willen jullie de rest van de kip meenemen’ vraagt de bazin, we schudden nee…;). In de zon onder onze rekker zou die kip al snel vol-au-vent worden vrezen we.
Het is een mooie route vandaag maar dat weten ook heel veel motorijders, ze scheuren dikwijls naast ons langs, ook regelmatig zien we fietstoeristen, het is zondag, net zoals bij ons komt iedereen buiten het zijn speelgoed.
Net voor Sianxi wordt het pas een echt doorgeknipt racecircuit. Tientallen motoren en scooters vliegen op en af, met vele kijklustigen én fotografen in de spectaculairste bochten. Op de einde van de racebaan is het politiekantoor, maar die knijpen een Taiwanees oogje dicht blijkbaar.

Het is 16 u ondertussen, we zitten al in de drukte van de voorstad Sianxi nu, het wordt tijd dat we een hotel zoeken. Heel veel zijn er hier niet, we kiezen uiteindelijk voor het Amain motel, dat ligt nog ongeveer 10 km verderop. Voor 60 euro lijkt het ons een goeie deal, ontbijt inbegrepen. We naderen, het ligt op een plek waar geen andere hotels zijn, te midden van vrij grote wegen die hier in Taipei onder, op naast elkaar één grote spagghetti vormen. We moeten stoppen aan een slagboom. Een propere jonge kerel is samen met een paar anderen van dienst en vraagt ‘heeft u een resrevatie’ ? Wij knikken ‘jaja’ en die beginnen allemaal te gniffelen…..;) Twee mensen op 1 fiets hebben ze hier nog niet zien aankomen blijkbaar, maar het is eigenlijk nog iets anders wat voor hen grappig is. Dit is blijkbaar een rendez-vous motel, met privé garages onder sommige kamers, dat is wat die mannen doet lachen. Wij lachen nog harder en rijden door naar onze privégarage, om vandaar met een korte trap naar onze kamer te gaan. Die is gigantisch groot naar Taiwanese normen, de badkamer, daar kunnen we een jubilé in houden en in het bed hebben we  net de gps niet nodig….;) Heel sjiek voor weinig geld, en geen lawaai, we zijn content. ’s Avonds kunnen we er wel niet eten, en op wandelafstand is er niets te vinden. Ik vraag een taxi en vraag ons naar een goed restaurant te brengen. De taximan begint te rijden en drie rode lichten verder vraagt hij of een restaurant met één michelinster ok is..? Wij bezien mekaar zo  van ‘ euh….dat was nu ook niet echt de bedoeling’ en beginnen te lachen. Ik zeg even niet tegen hem en zie op mijn gsm dat we vlakbij een night market zijn, zo’n beetje de tegenpool van wat hij voorstelde. Ik toon het adres aan hem en hij  kapt ons vriendelijk uit zijn taxi. De night market is niet zoals die in Hualien een week of twee geleden, maar allez, ’t kan er door. We eten dumplings en nadien nog intvis op de bbq, maar we zoeken toch nog een iets betere oplossing, wat we ook vinden, een simpel visrestaurantje even verderop. Een koppel runnen dit, ze spreken geen ‘knaat’ Engels, gelukkig is er Google…..Hier eten we heel lekker, reuzegambas, inktvis en lekkere groeten met gebakken rijst, en dat allemaal vanop een plastieken tabouretje, dit zijn we al gewoon. Nog 2 liter (!) Heineken fluitjesbier er achteraan gekapt en onze avond is geslaagd. Er zit een man aan de tafel naast ons samen met nog een paar andere mensen. We schatten dat hij al iets meer Heineken gedronken heeft dan wij. Hij is duidleijk, ‘welcome in Taiwan’ ! Hij begint uit te leggen dat hij een koffiebranderij heeft in in het Zuiden, in Beinan en doet ons een pakje koffiebonen kado. Hij wil ons ook nog een fles wisky geven, maar we bedanken met ons glas Heineken in de hand 😉

Intvisbrochette 😉

Dit is de beste koffie Taiwan !

dag 20 Wuling farm-Mingchin ( 76 km-1490hm)

Meer dalen dan stijgen vandaag, maar toch, het venijn  zat in de staart. Het is 4 graden wanneer we op 1750 meter wegrijden uit het hotel en in de ochtendzon klimmen naar 2000 meter. Tijdens de klim komt ineens een auto naast rijden, het blijkt het jonge Nederlands koppeltje te zijn die we meer dan een week geleden op de fiets tegekwamen in het zuiden van Taiwan. Dit keer zaten zij in een huurauto, ze hadden de huurfietsen ingeleverd en trokken de resterende tijd rond per auto. Zij logeerder ook per toeval in Wuling Farm afgelopen avond, de wereld blijkt weeral klein. We beleven opnieuw een spectaculaire afdaling die ons 1600 meter lager brengt tot op 400 meter, van elke dag vinden we dat het de mooiste dag totnogtoe is. Veel dorpjes zien we niet vandaag, ook de fruitteelt en landbouw neemt af naarmate we zakken in de vallei.

Het zijn verkiezingen vandaag, we stoppen voor een drankje naast een school, waar enkele mannen aan het napraten zijn, iets verder zien we een man verkiezingsreclame wegnemen, dat is wel heel snel want wellicht zijn de stemmen nog niet eens geteld.

We snakken naar een dorpje om wat te kunnen eten, het is al na 13 u maar er daagt helaas niets op. We zijn ondertussen aan de voet van de klim van 20 km die ons naar het Mingchin recreation forest zal leiden. We hebben nog wat koekjes en gedroogde mango. Al onze warme kledij gaat uit, die hadden we enkel nodig voor de frisse afdaling maar vanaf hier zal het meer dan twee zweten worden, dat denken we althans. Na drie km klimmen duikt er welgeteld 1 huisje op en dat is toch wel een restaurant zeker, zelfs met een terrasje voor de deur. Een terras, dat zagen we hier nog bijna niet. Ik vraag in gebarentaal of we kunnen eten, de vrouw steekt haar duim omhoog. Een bord noedels met groenten én zelfs een wafel met een cappucino, ons geluk kan niet op, een uurtje later zijn we terug op weg, het is al 14 uur ondertussen. Nog 17 km bergop vanaf hier, opnieuw naar 1600 meter, de dagelijkse portie wolken zien we in de verte al hangen, we rijden er duidelijk naartoe, het einde zal fris worden, zeker omdat het na 10 km begint te miezeren. De zon van de eerste uren zijn we al lang vergeten, op 5 km van de top begint het te regenen. We trekken droge kledij aan want we zijn drijfnat van al dat klimmen. Ons knalgele regenjack komt goed van pas, de weg is smal en de auto’s en motoren rijden dikwijls in het midden van de weg. We hebben het echt koud wanneer we aankomen op de top, bij het hotel. Onze fiets mag in de lobby staan, net onder de kerstverlichting, die ze hier al uitgezet hebben. In de kamer staat een electrische verwarming op wieltjes, nooit gedacht dat we ons daar nog gingen aan warmen. In het hotel, het enige hier boven eten we een menutje, zonder te weten wat het gaat worden, dit wegens geen Engelse vertaling naast de Chinese tekst. We krijgen oa gefrituurde mini scampi’s, dat kennen we al, dat blijkt hier heel populair en vooral makkelijk, ze worden niet gepelt, gewoon in zijn geheel opeten….;)

dag 19 Sun Moon Lake-Wuling Farm ( 62km-700hm)g

We nemen afscheid van Greg en verlaten het ‘kattenhotel’ Doris home om 9 u met een taxi die we de dag ervoor ‘geregeld’ hadden. De bergtop in Wuling op 3250 meter is de hoogte top in Taiwan waar je overrijden op 2 of 4 wielen, daar laten we ons naartoe voeren. Vanuit Sun Moon Lake, dat op 700 m ligt is dat dus 2450 meter klilmwerk welke we ons lijf en leden willen besparen. Met onze ‘zakjes’ op de bagagedrager zou dat iets te veel zijn op 1 dag. De taxichauffeur is een vriendelijke, iets rijpere man, die even schrikt wanneer hij de tandem ziet, hij twijfelt even of hij in zijn auto zal kunnen, maar ik stel hem gerust, het kan ! Hij gebruikt zijn rubberen vloermatten om  zetels en armleuningen te beschermen tegen onze vettige ketting. De rit is 85 km, hoe meer we stijgen hoe kouder het wordt. Op een korte plaspauze na rijden we in één ruk tot op de top, de vergezichten onderweg zijn spectacualair, zeker ten hoogte van Cinjing Farm. Boven op de top is het 0 graden wanneer de tandem uitladen en onze zakken erop hangen, we doen alles aan wat we bijhebben en nemen nog snel een foto met taximan. We beginnen direct aan de afdaling, na een paar bochten zijn we uit de koude windzone, hier is het al veel beter. Op voorhand dacht ik van deze rit dat het een makkie zou zijn. Snel naar de top met de taxi om vandaar in dalende lijn naar Wuling Farm te fietsen, het eindpunt van vandaag, zo’n 62 km van de top vandaan. De afdaling is ook langs deze kant zeer spectaculair, nog meer dan vanuit de auto, dat spreekt voor zich. We stoppen bij een fruitkraamje om appels en een andere vruchten te kopen en direct op te eten. Een Fillipijns meisje bedient ons. Ze spreekt vlot Engels, en verteld dat ze voor 3 jaar hier is om centen te verdienen voor haar dochtertje van 3 jaar, die bij haar zus in haar thuisland woont. Ze werkt 12 u per dag voor 600 euro in de maand. Het is om efkes stil van te worden.

We zakker verder af naar 2000 meter, tot in Lishan, vanaf hier is het straks nog 20 km, een eitje zeggen de Hollanders. Hier versterken we ons met lekkere noedelsoep. Het blijkt nodig te zijn want in tegenstelling tot wat ik dacht komt er na een lange afdaling nog een klim van 10 km. Dat is even slikken, vooral omdat we geen idee hebben waar de top ligt. Deze rit is dus geen eitje, het is ondertussen ook al bijna 16 u, nog 10 km te gaan tot de farm/ hotel. Hopelijk zijn we voor 17 u binnen, want dan begint het te schemeren. Nog 8 km, hier gaan we eindelijk naar beneden, om op 3 km van het hotel nog meer te dalen naar een rivier. Net voor het duister komen we aan in de Wuling farm. Aan de receptie vraagt het meisje in zeer bescheiden engels of ik een reservatie heb, waar op ik bevestigend knik, er werd namelijk gebeld door Greg, die van het kattenhotel. Ze vinden nergens iets terug, er zijn verschillende hotels in Wuling Farm begrijp ik. Ze bellen een ander hotel, ook daar is mijn naam niet te vinden. Kunnen we hier logeren vraag ik waarop we gelukkig een positieve knik krijgen. Een half uur later zitten we al in de ‘spa’, in het brubbelbad, als enige niet Chinees want in de verste verte zijn hier geen bleekscheten te bespeuren. Ook tijdens het avondeten geen grote ogen te bespeuren, wat eigenlijk plezant is, we mogen zeggen wat we willen….

dag 18 rondje Sun Moon Lake (40 km-470 hm)

Sun Moon Lake heeft wel ‘iets’ en als er al een plaats is waar we twee nachten willen blijven is het hier in de ‘Doris home b&b’. Ook omdat we graag een rondje rond het Sun Moon Lake willen fietsen, dat wordt namelijk beschreven als een niet te missen fietstocht, maar dan wel bij zonsopgang. Net daarom zijn we al om 6u30 de deur uit, zonder onbijt, dat doen we nadien. Een rondje is ongeveer 30 km, we komen amper auto’s tegen en nog minder fietsen, de weg is voor ons alleen. Vlak is het zeker niet, we komen aan met meer dan 400 hm. Even na 9 zijn we rond en staat het ontbijt klaar, ‘gewonnen brood’ met nog wat fruit, ’t mocht iets meer zijn maar het was wel lekker. De rest van de dag hangen we echt de toerist uit, we nemen een kleine ferry die ons naar twee andere plaatsen langs het meer brengt. Die bootjes vertrekken om het half uur, 95 % gevuld met Aziaten, heel uitzonderlijk zien europeanen. We praten kort met een man uit Peking, hij is een paar dagen op verlof in Taiwan. Volgend jaar komt hij naar Brussel zegt hij, naar de seafood beurs. Van over gans Europa voert hij vis in naar china, en in Brussel komen al die handelaars samen.

Na de boot wilen we nog even kort fietsen, én nog een wafel eten, dezelfde van gisteren, mét creme fraiche dan nog 😉 . Ondertussen lezen we onze krant op de Ipad. Naast ons zitten twee oudere koppels, ze wonen Vancouver,  Canada. ‘Is dat uw tandem’ vraagt hij en hij vertelt dat hij samen met zijn vrouw meer dan 30 jaar geleden de eerste tandem ooit had, hier in Taiwan, de mensen keken toen nogal lachtte hij.

dag 17 Dongpu-Sun Moon Lake (49 km-670 hm)

Sun Moon Lake is een van de drie ‘grote’ attracties in Taiwan, na de Taroko kloof en de bergregio rond Alishan. We zijn er niet veraf, wanneer we uit Dongpu zijn het amper 49 km, waarvan de eerste 30 km bergaf. Opnieuw fiesten we door een heel mooie vallei met de zon in onze nekpartij, die we met factor 50 ingesmeerd hebben. Niet heel druk op de weg maar bij momenten komen de vrachtwagens iets dichter dan we plezant vinden.

Het is een druivenstreek, een beetje het Overijse van Taiwan. We stellen het niet uit om een trosje te proeven, want we weten ondertussen dat het maar voor een paar kilometer zal zijn, nadien is het een andere vrucht welke aan de straatkant aangeboden wordt. Na 30 km is het uit met dalen, we komen dichter bij het meer en vanaf hier gaat het berop, op de heel brede weg klimmen we meer dan 500 hm, de zon is in goede doen, er vallen vele zweetdruppels op het weeral perfecte asfalt.

Een eerste stop doen we pas na 45 m, bij het Xianshang visitor center. Het is een hypermodern gebouw aan de rand van het meer. Bij een lekkere cappucino + wafel ( eindelijk eens een wafel) leren we een Canedees uit Quebec kennen. Hij is net een paar dagen in het land en doet op zijn eentje een rondrit van 3 weken, wel in de omgekeerde richting dan wijzelf.  We kunnen hem hier en daar wat info geven over wat hem te wachten staat, alhoewel, hij is al goed geinformeerd horen we. Zijn vrouw gaat normaal mee op fietsverlof, maar Taiwan zag ze niet zitten, dus is hij maar alleen vertrokken. Een leuke man, die ons in Quebec graag eens rondleid geeft hij nog mee.

We zijn nu kortbij de b&b waar we een voor de verandering eens op voorhand geboekt hebben. We wilden een beetje zekerheid vandaag omdat we hier toch in een toeristische regio zijn. De ‘Doris home b&b’ besprak ik al in vorig tekstje.

We doen na het incheken een korte verkenning het dorp, waar we een meisje uit Singapore leren kennen. Ik was aangetrokken door haar mooi uitgeruste fiets van het merk Kona. Hij was tot in de puntjes in orde en duidelijk nog vrij nieuw. Ze vertelde over haar fietstrip door het land.  Ze is een professionele fotografe, die ook al vele fietsreizen maakte, soms met een vriendin, maar deze keer alleen. Ze had een stevig koppel fietsbenen viel me op, ze is zonder twijfel in form. Blijkt dat ze ook knappe fietstassen ontwerpt ( http://www.sixrollingwheels.com/ ), haar fiets was er mee uitgerust. Nog wat over en weergepraat en we namen afscheid.

Ons avondeten is deze keer opnieuw ‘streetfood’ vanop een plastieken tabouretje in een plaatselijk eettentje. Dat zijn al dikwijls de lekkereste etentjes geweest en deze keer is het niet anders. Het is Greg, de nog jonge eigenaar van de b&b die er ons naartoe bracht. Gestoomde dumplings waren de specialiteit van het huis, ik stond op ontploffen naar een paar mandjes van elk 7 stus, die vrouw trok nogal ogen toen ik maar bleef bijbestellen. We aten voor 400 Taiwanese dollar, omgerekend 12 euro wat geen is geld dus.

De vallei tussen Dongpu en Sun Moon Lake.