Na de langste etappe van gisteren, beginnen we vandaag aan de ….euh….. tweede langste etappe, 151 km en 1100 hm, het zal niet echt een herstelritje worden. Het roadbook zegt, heuvelachtig van begin tot einde, en de laatste 20 km brede wegen met ‘corrugations’, wat zoveel wil zeggen als wasbord of ook 20 km schokken. Deze corrugations worden gevormd door de schokdempers van de voertuigen die erover rijden. Met onze tandem hebben wij een langere wielbasis en worden de schokken iets meer verdeeld over het frame, dat zou meer comfort moeten geven, van comfort is helaas niet veel sprake…Er zijn 4 depot ‘s, om de 30km, ik zeg niets meer over de watermeloenen, ze zijn gewoon nérgens lekkerder….;) Verkeerd rijden is amper mogelijk, het is gans de rijd rechtdoor ! Het landschap is waarschijnlijk zeer prachtig maar we zien er weinig van, da ’s het nadeel van in kleine peleton’s te rijden, door het ruige wegdek moet men constant 100% geconcentreerd blijven wil men valpartijen vermijden. Na de etappe kan je onze longen vergelijken zijn met zak uit een redelijk volle stofzuiger. Na meer dan 6 u fietsen eindigen we op een 30 ste plaats, op 1 u van de winnaar. Laura, het kleine dorpje bestaat uit 1 pub, 1 winkel, een postkantoor en een benzinestation. Er wonen hoofdzakelijk aboriginals. We logeren net achter de pub, op een campground, er zijn zelfs toiletten !
FOTO : De start is super, direct bergaf………..
FOTO : ……maar niet voor lang, net na start de eerste river crossing én bergop, hier zitten we nog in de kopgroep, maar niet voor lang…..;)
FOTO : De eerste watermeloenen zijn dichtbij…
FOTO : River crossing 36 !
FOTO : Moet er nog zand zijn…?
FOTO : De kopgroep, waar wij al lang niet meer bij zijn….
FOTO : Neenee, we zijn niet gewonnen, gewoon content dat we ‘r zijn…!
FOTO : 6 u 26 minuten onderweg geweest.