Vroeg wakker en geen druppel water uit de kraan, een ochtend en hotel om heel snel te vergeten. Een staat een grote plastieken emmer gevuld met water. Hiermee kunnen we de wc doorspoelen. Ontbijt aan de overkant van de straat in hetzelfde ‘eethuis’ als gisteravond, koffie of thee was er niet, wegens geen elektriciteit.
Nadien de vrachtwagen inladen met bagage en fietsen en een transfer van 70 km tot in Dabrazabat. We laden de fietsen af op een prachtige plek, we bevinden ons op ongeveer 3000 meter. De eerste km’s stop ik wel 5 keer om foto’s te maken. Hierdoor hangen we snel als laatste in het uitgerekte ‘peloton’. Sommigen van de groep zitten al op hun tandvlees, het is niet te onderschatten ,de fietsinspanningen op deze hoogte. We zakken een paar honderd meter maar betalen nadien de ‘prijs’ hiervoor, we klimmen terug naar 3000 meter en zelf nog iets hoger. Het is wat bewolkt maar dat geeft niet, het is echt warm. Na 20 km een eerste drinkstop en na 40 km eten we de overschot van de ontbijtbroodjes op. Het cafe/ restaurant waar we stoppen ligt achter een parking bezaait met modder en olie, gelekt uit vrachtwagens. Hoe mooi de natuur hier ook is, de leefomstandigheden zijn ver onder onze eigen gewoonte’s. Het ‘franse’ toilet is smerig, alleen wie écht moet doet een oogje dicht en laat de koersbroek zakken……. Doorspoelen is er niet bij, wat er niet invalt blijft liggen. We fietsen opnieuw een stuk van 30 km, onderweg een korte regenbui. De mensen die we onderweg langs de kant zien staan, waaronder veel kinderen, zijn ontelbaar. Met onze tandem krijgen we meestal verwonderde blikken. Anderen uit de groep klagen dat kinderen hen regelmatig met stenen bekogelen. Wijzelf hebben hier geen last van. Dat we met twee op 1 fiets zitten wekt nogal verwondering op, misschien vergeten ze hierdoor te gooien. Na 70 km lunchen we vrij laat we in een plaatselijk restaurant. Aan de voordeur een slager, iets anders qua inrichting dan hoe wij het bij ons gewend zijn. We krijgen vlees met ‘Fir’, een soort brood. Het heeft de kleur van steunkousen en ziet er een beetje sponzig. Gelukkig hebben we zelf energierepen mee zo hoeven we de spons niet op te eten. Van hieruit nog een 20 km onverhard naar beneden op een kleinere weg naar Lilabela. Het zijn de mooiste km’s van de dag. Zeer speciaal landschap, echt fotogeniek. Op 40 km van Lalibela laden we de fietsen opnieuw in na 91 km fietsen. Van hieruit nog een ruwe weg bergop, het is bijna donker eerder alle bagage uitgeladen is. We logeren in de Sora Lodge, een mooi ‘normaal’ hotel. Lilabela ontvangt veel toeristen voor de uit de rotsen uitgehouwen kerken maar dat is voor morgen tijdens de rustdag.