Dag 14 zondag 12 nov Onomichi-Hiroshima (15 km fietsen doorHiroshima)

Vandaag reizen we naar Hiroshima. We zouden er aanvankelijk naartoe fietsen vanuit Onomichi maar in 1 keer is het te ver en om er twee dagen aan te spenderen is het te kort. We vrezen ook de te drukke wegen en we besluiten de ‘shinkansen’, de snelle trein te nemen. Probleem is, ik moet de tandem wel inpakken, niet ingepakte fietsen worden niet toegelaten op de trein. Ik had gisteren hiervoor een zeil en een rol ductape gekocht bij een doe-het-zelf zaak. Eens we uit het Cycle hotel wegfietsen zijn we na 1km al aan het station van Onomichi. Voor de ingang van het station haal ik de fiets deels uit elkaar en wikkel hem in een knalblauwe ‘bache’. Een halfuur later zitten we al op de eerste, nog trage trein, na 30 min stappen we over, in feite lopen we over, het is heel nipt qua tijd tussen de twee treinen. Ik moet de tandem dragen en Doris deels de bagage. Dat is samen een dikke 45 kg, 21 kg tandem en 25 kg aan fietstassen. Even snel van spoor doe je op die manier niet. De ongeveer 100 km leggen we af in 23 minuten(!), tegen 300 per uur. Het werkt ongelooflijk stipt, de Japanse NMBS. Eens uit het station wandelen we recht in het hotel. De bagage blijft hier achter en we fietsen Hiroshima in. Dé plek waar iedereen voor komt is het park van de vrede en het atoombommuseum. Er is veel volk maar niet overdreven. We rijden eerst door smalle straatjes op zoek naar iets om te eten en stuiten per toeval op een Belgisch getinte broodjeszaak/ biertent. De meest populaire Belgische bieren en trappisten stonden er te blinken. Ook een groot vat Leffe met een tapkraan, de Japanners kennen onze biercultuur blijkbaar. Alles zit helaas vol, we kopen broodjes en koffie en op een bank in het park zitten kunnen we genieten van de heerlijke herfstzon.
Het museum is wel om stil van te worden. Het is al 71 jaar geleden, dat op 7 aug 1945 de atoombom hier 140.000 levens verwoestte. Bij een iconisch gebouw dat er nog deels staat ontmoeten we een man die toen in 1945 nog net niet geboren was. Zijn moeder was zwanger op dat moment, zij woonden een paar kilometer weg van het hypocentrum, de inslag van de bom. Hij is nu 71, kapper én veelfietser. Ik vertelde hem dat we dan wel een paar gemeenschappelijke interesses hebben….;). Hij heeft er een vaste plaats als gids.
Door de prachtige herfstkleuren mislukt er bijna geen enkele foto. Even later zie ik verschillende Brompton vouwfietsen staan, netjes op een rij. Het blijkt een bijeenkomst te zijn van een Bromptonclub. Bromtomfietsen zijn plooifietsen van Britse makkelijk en zowat de Rolls Royce in hun genre. Ze komen eens om de twee maand samen.

Een dosis dierengekte/ liefde ontbrak ook vandaag niet. Honden met de gekste kleren aan, zelf een geklede kat aan de leiband, ze droeg dezelfde kledij als haar baasje. Hiroshima was een leuke stad, die haar naambekendheid jammer genoeg te danken heeft aan die zesde augustus in 1945.

 

Hotel Cycle Onomichi, fietsen stallen net voor de receptie…..

IMG_8833

 

 

Deze jongen uit Hong Kong wilde graag eens op de tandem zitten.

DSC03036

 

Fiets inpakken voor station in Onomichi.

DSC03042

 

 

Vredespark Hiroshima.

DSC03048

 

DSC03055

 

 

Het iconische gebouw dat deels overeindbleef.

DSC03060

 

De Bromptonclub.

DSC03064

DSC03066

 

 

Vredespark.

DSC03067

 

DSC03069

DSC03072

 

DSC03074

 

DSC03077

 

 

Twee fietsende kappers.

DSC03084

 

 

Op schoolreis.

DSC03090

 

Dierenliefde/ gekte.

DSC03091

DSC03093

DSC03096

 

 

 

Boterhammen in het park.

IMG_E8836

 

Het tijdstip van de atoombom.

IMG_8845

 

IMG_8846

 

Rechts het gebouw voor de ontploffing.

IMG_8850

Benieuwd naar meer?