Dag 17 woensdag 15 nov Amakusa-Unzen 77 km 1360hm

 

Sinds we in Japan zijn, is het weer hier omgeslagen, gelukkig in ons voordeel, ook vandaag duurt het niet lang eer we de zon zien/ voelen. Eind oktober waren er verschillende typhoons, fietsen was toen sowieso niet mogelijk geweest. Het wordt een pittige trip vandaag. Na een paar kilometer hoor ik een ‘krakje’ ergens achter aan de tandem, het klonk als een spaarbreuk en helaas klopt het. Het is maar 1 spaak, we beslissen om niet meer ‘rechtstaand’ te fietsen, want dan komt er (nog) meer druk op de spaken.
Aan het typisch Japans ontbijt, zoals we deze ochtend voorgeschoteld kregen kunnen we maar moeilijk wennen. Bij de eerste bakker die open was zijn we heel enthousiast binnengestapt om ons te voorzien van ‘ons heden, ons dagelijks brood’.
De geur van een warme bakker, daar gaat niets boven, we vragen ons wel af welke Japanners dat brood hier allemaal opeten. Met het brood in zakjes aan onze fietstassen gebonden fietsen we verder tot we de eerste ‘Family Mart’ vinden, dat is een keten van winkeltjes die regelmatig opduikt. De koffie wordt er vers gemaald en er is meestal een zitbankje waar we ons kunnen ‘placeren’. Nog 20 km te gaan en we zijn aan de ferry die ons terug naar het vasteland gaat brengen, het vasteland zeg maar.
Eens aan land is het na 12 u, voor we aan deel twee beginnen moeten we eten, ja weeral ;). Een lekker Japans gerecht is ‘ramen’, (spreek uit ‘ramén’, dat is een noedelsoep waar kleine stukjes inliggen. Lekker, goedkoop en ideaal fietsvoer. Net zoals deze ochtend en ook gisteren fietsen we opnieuw de kustlijn af. Hier wel iets meer leven in de brouwerij, we rijden meestal door vissersdorpjes. We logeren vandaag in Unzen. Dat ligt ergens hoog in de bergen, de weg er naartoe is een klim van 15 km, hier en daar stukken tot 10% zijn geen uitzondering. Elke km omhoog zakt de temperatuur, het is dubbel, want we zweten en hierdoor hebben we het koud wanneer de wind opsteekt. Omstreeks 17 u komen we aan op de top, het is er 10 graden kouder dan aan zee, waar we vandaan komen. We logeren in een ryokan, gelegen naast de warmwaterbronnen van Unzen. Ons wassen doen in de gemeenschappelijke wasplaats/ badkamer. Dat is gebruikelijk in een ryokan. Op de kamer is altijd een soort badjas met overjas voorzien. Hierin gaan we op ons speciale meegeleverde ‘sloefkes’ naar de de ‘onsen’, de warmwaterbronnen. De wasplaatsen zijn uiteraard gescheiden, kwestie van grensoverschrijdend gedrag te voorkomen….;)
Daar vind je dan de typische plastieken stoeltjes, een douche kraan en een spiegel waar je jezelf kan bewonderen in adamskostuum. Er is ook shampoo, douchecel etc, kortom alles alles wat je nodig hebt om je te wassen, pas nadien mag je de bronnen betreden. Dat is de ‘onsen etiquette’. Meestal is er buiten ook een bad, dat is zalig nu het zo koud is, je zit dan tot aan je nek in heet water van zo’n 40°c.
Geen enkele bleekscheet gezien vandaag, ook hier in de onsen niet, enkel Japanse pieten, maar dan gewone, geen hoge. Nog iets typisch in een ryokan is dat het avondeten geserveerd wordt in de slaapkamer. Dat is wel tof, maar die pootloze stoelen zijn zacht uitgdrukt zeer ongemakkelijk, geen wonder dat we veel oudere Japanners met gebogen rug zien rondlopen.
Ook in dit hotel spreken ze amper Engels, het personeel van het hotel kent amper yes en no. We redden ons met gebaren en indien dat niet helpt zoek ik op mijn telefoon op wat ik wil uitleggen aan de hand van een foto. Wanneer ik een eerder deze week een ‘bache’ ging zoeken in de doe-het-zelf, toonde ik eerst een foto ervan, zo brengen ze me direct naar de juist rayon. Dat ‘internetbakje’ is echt handig, we zijn dag en nacht online.

 

 

De ‘Japansen Bart’ gevonden !

 

 

 

Een schooluitstapje, met een geel hoedje ipv een geel jasje…

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Net aangekomen in Unzen, de zwavelgeur was enorm.

 

De twee foto’s hieronder zijn niet van mij,  maar ze geven weer wat we zagen naast ons hotel.

 

 

 

 

Mijn uitrusting om naar het publieke bad, de onsen te gaan.

 

 

Die kousen behoren ook tot de uitrusting 😉

 

 

 

De serveerster zag me in mijn Japans kostuumpje……

 

 

 

Doris op de stoel zonder poten !

 

 

 

Benieuwd naar meer?