Meer dalen dan stijgen vandaag, maar toch, het venijn zat in de staart. Het is 4 graden wanneer we op 1750 meter wegrijden uit het hotel en in de ochtendzon klimmen naar 2000 meter. Tijdens de klim komt ineens een auto naast rijden, het blijkt het jonge Nederlands koppeltje te zijn die we meer dan een week geleden op de fiets tegekwamen in het zuiden van Taiwan. Dit keer zaten zij in een huurauto, ze hadden de huurfietsen ingeleverd en trokken de resterende tijd rond per auto. Zij logeerder ook per toeval in Wuling Farm afgelopen avond, de wereld blijkt weeral klein. We beleven opnieuw een spectaculaire afdaling die ons 1600 meter lager brengt tot op 400 meter, van elke dag vinden we dat het de mooiste dag totnogtoe is. Veel dorpjes zien we niet vandaag, ook de fruitteelt en landbouw neemt af naarmate we zakken in de vallei.
Het zijn verkiezingen vandaag, we stoppen voor een drankje naast een school, waar enkele mannen aan het napraten zijn, iets verder zien we een man verkiezingsreclame wegnemen, dat is wel heel snel want wellicht zijn de stemmen nog niet eens geteld.
We snakken naar een dorpje om wat te kunnen eten, het is al na 13 u maar er daagt helaas niets op. We zijn ondertussen aan de voet van de klim van 20 km die ons naar het Mingchin recreation forest zal leiden. We hebben nog wat koekjes en gedroogde mango. Al onze warme kledij gaat uit, die hadden we enkel nodig voor de frisse afdaling maar vanaf hier zal het meer dan twee zweten worden, dat denken we althans. Na drie km klimmen duikt er welgeteld 1 huisje op en dat is toch wel een restaurant zeker, zelfs met een terrasje voor de deur. Een terras, dat zagen we hier nog bijna niet. Ik vraag in gebarentaal of we kunnen eten, de vrouw steekt haar duim omhoog. Een bord noedels met groenten én zelfs een wafel met een cappucino, ons geluk kan niet op, een uurtje later zijn we terug op weg, het is al 14 uur ondertussen. Nog 17 km bergop vanaf hier, opnieuw naar 1600 meter, de dagelijkse portie wolken zien we in de verte al hangen, we rijden er duidelijk naartoe, het einde zal fris worden, zeker omdat het na 10 km begint te miezeren. De zon van de eerste uren zijn we al lang vergeten, op 5 km van de top begint het te regenen. We trekken droge kledij aan want we zijn drijfnat van al dat klimmen. Ons knalgele regenjack komt goed van pas, de weg is smal en de auto’s en motoren rijden dikwijls in het midden van de weg. We hebben het echt koud wanneer we aankomen op de top, bij het hotel. Onze fiets mag in de lobby staan, net onder de kerstverlichting, die ze hier al uitgezet hebben. In de kamer staat een electrische verwarming op wieltjes, nooit gedacht dat we ons daar nog gingen aan warmen. In het hotel, het enige hier boven eten we een menutje, zonder te weten wat het gaat worden, dit wegens geen Engelse vertaling naast de Chinese tekst. We krijgen oa gefrituurde mini scampi’s, dat kennen we al, dat blijkt hier heel populair en vooral makkelijk, ze worden niet gepelt, gewoon in zijn geheel opeten….;)
