dag 5 ; ‘This is Afrika baby’

Woensdag 5 juni; 63 km – 925 hm

We vertrekken uit guesthouse Ruwenzori om 9 u, mét de zon deze keer waardoor het landschap er nog mooier uitzien dan gisteren.  Het ontbijt van de Nederlandse Ineke was meer dan de moeite. We zullen het vlot kunnen ‘verbranden’ vandaag want het wordt een stevige rit. Er zat leuk gezelschap aan de ontbijttafel. Een jong koppel uit Vorst bij Brussel, zij reizen twee maanden door Afrika. Ook nog een gepensioneerd koppel onderwijzers uit het Lake district, noord-west Engeland. Zij waren ooit al in deze guesthouse geweest, precies 22 jaar geleden, toen het pas open was. Iedereen had wel iets interessants te vertellen. Nog snel een foto met de britten en we zijn op weg. We beginnen eerst op ‘gewone’ wegen, dat betekent hier rode aardewegen, later op kleine single tracks, slingerend door de brousse. Die wegjes verbinden de talrijke dorpen. Asfalt zien we nooit en da’s maar goed ook want met een fiets ben je in het verkeer ’niets’, hier geldt vooral de wet van de grootste, het is te druk en gevaarlijk. De dorpen liggen nooit ver uit elkaar en meestal is er in de buurt een beek of riviertje. Stromend water en elektriciteit is er quasi nergens. Vrij dikwijls zien we mensen zeulen met grote plastieken jerrycans gevuld met water. Fietsen gebruiken ze vooral om enorme trossen groene bananen mee te vervoeren, of grote hoeveelheden hout. De groene banaan is maar 1 van de vele soorten , ze worden gestoomd gegeten. De gewone gele zoals wij die kennen zijn hier in verschillende formaten te krijgen, elk met een aparte smaak. Vrouwen en kinderen slepen ook hout aan en af. Het is echt een les in nederigheid die we krijgen. Het leven bestaat vooral uit overleven, dat is duidelijk. Er is veel werkloosheid vertelt Gerard, onze gids. Komen we door een groter dorp, dan is er veel bedrijvigheid en zijn er winkeltjes en soms ‘zeer’ kleine zelfstandigen. We rijden langs een fietshersteller, hij wenkt ons om even te stoppen, vooral om naar onze tandem eens te kunnen kijken, hij heeft dit blijkbaar nog nooit gezien. Zijn business is zeer klein, en liggen fietsen te wachten op herstelling, het is echt primitief, onvoorstelbaar bij ons. Een paar foto’s later zijn we terug op weg. Heel soms is er electriciteit, dan drinken we een  ‘koude’ cola of fanta. Een smal modderbaantje zat er ook regelmatig tussen vandaag, onze schoenen waren wel snel droog, we zagen bij momenten 33 graden op de gps. Lunchen deden we bij een meertje, het lag er voor het voor ons alleen. Het is een lunchpakket welke we deze morgen meegekregen hadden. Nooit gedacht dat die platgedrukte, verfrommelde boterhammen zo goed gingen smaken. Robert, onze chauffeur was ook naar het meertje gekomen, hij zou avocado’s meebrengen. Ik vroeg om er twee mee te brengen, met onze kleine Belgische avocado’s in gedachten maar dat was een kleine misrekening. Deze exemplaren waren bijna even groot als Doris haar hoofd en qua smaak niet te vergelijken met die van de Colruyt. De rit van vandaag  eindigt na 63 km in een dorpje waar Robert ons staat op te wachten met busje. Hier laden we de fietsen op het dak en hier rijden we nog twee uur door tot in het nationaal park Queen Elisabeth. Van de ganse dag zagen we geen enkele toerist, tot bij aankomst in het ‘bush camp’, dat is een ‘luxueus’ tentenkamp. Luxe staat voor 1 stopcontact in de tent én een echt bed. Er zijn propere gedeelde douches en als we zorgen dat we bij de eersten zijn is er warm water. ‘This is Afrika baby’. De locatie maakt al de rest goed, onze tent staat aan de brede rivier, we horen de nijlpaarden letterlijk ’uitblazen’ tot hier, de ontelbare vogelgeluiden maken het deuntje compleet.

 

 

Benieuwd naar meer?