Op 1 km van ons hotel ligt hét park van Nara met 1500 tamme herten, dit is onze eerste halte.
Japanse herten herken je meteen, ze buigen eerst voor ze een koekje aannemen.
Van fietsen we naar Osaka, de tweede grootste stad van Japan, 3 miljoen mensen wonen er in’t centrum en 8 miljoen en ‘greater’ Osaka. We fietsen vooral langs vrij grote wegen in het begin, nadien op fietsroutes. Beiden wisselen elkaar af. Ook deze route had ik lichtjes aangepast met goeie bedoelingen( lees langer gemaakt )maar wederom niet echt het strakste plan bleek ergens halfweg. Zonder het goed en wel te beseffen zaten we tussen rijstvelden op een veldwegje. Hier en daar modder én soms steil omhoog.
Hier en daar vielen er druppels maar echt regenen heeft het niet gedaan. We moesten sowieso een bergkam over, ,op de top zagen we Osaka in de verte liggen, nog 25 km te gaan. We beginnen de afdaling met ons regenjas aan, het is koud. Na twee bochten beseft Doris dat haar zonnebril nog op de top naast het toilet moet liggen, we moeten terug naar boven. Hij lag er nog ;).
In de verte zien we Osaka .
Een ‘bergafje’ wordt aangekondigd in Japan…
Een koude afdaling, het is 14graden en strakke wind. Beneden is het warmer. We fietsen door de voorsteden van Osaka, door industriegebied, toch links en rechts een stuk land met wat rijst. Heel stil is het hier, waar zijn al die Japanners. Het is zaterdag, misschien daarmee. Er is ook quasi niets open, we zoeken een restaurantje maar vinden er geen. Een ‘tea room’ ook niet ;). Wel veel kappers, ze vallen op door de blauw/ rood/ witte draaimolen aan hun voordeur. Vroeger zagen we dit bij ook nog. We vinden uiteindelijk toch een sushi bar. Er was geen volk, de kok was naar een golftoernooi aan het kijken. Geen woord engels spraken ze maar het menu met foto’s hielp ons een keuze te maken. Voor onze neus klaargemaakte verse sushi, de meeste hapjes waren lekker, sommige minder.
Nog 10km te gaan, de drukte van een reuzestad komt dichterbij. Van rustige steegjes rijden we naar grote boulevards, meestal fietsvriendelijke voetpaden, wat ons enigszins verbaast. Door een enorm groot park met Osaka castle op de achtergrond snijden we een deel van de route af, we zijn er bijna.
Hij wordt duister, bijna vijf uur is het ondertussen. Ons hotel is een grote wolkenkrabber, de receptie blijkt op het achtste verdiep te zijn ! Ik koos dit omdat het dicht bij de start is van cycleosaka. Daar doen we net zoals in Kyoto een dagtocht met een gids. Beneden is de parking, de auto verdwijnen in een soort carroussel, nog nooit gezien, waarna ze ergens onder het gebouw geparkeerd worden. De parkeerwachters zeggen dat ik mijn fiets bij de andere fietsen moet zetten, buiten aan de poort. Ik maak hen duidelijk dat daar geen sprake kan van zijn, ik laat mijn fiets niet buiten staan. Ze bellen naar de front desk, waarna een jongedame naar beneden komt om de situatie in te schatten. Ik maak mijn standpunt duidelijk, ze knikt begrijpend en belt naar haar manager, onze tandem mag toch ergens in de kelder staan, al weet ik niet waar. Ik ben er nu wel gerust in dat ik hem morgen nog zal terugzien. ‘s Avonds eten we in de stad Kobe beef, dat is de fameuze Wagyu biefstuk. ( https://nl.wikipedia.org/wiki/Wagyu )