Zonder fiets de komende twee dagen. Vandaag gaan we op ‘game drive’ de Afrikaanse naam voor wat wij safari zouden noemen. ‘Game’ staat niet voor spelletjes maar voor grote wilde dieren, the big 5 zeg maar. Uitslapen tot 7 u en om 8.30 u zitten we met ons 11 in een langs de zijkanten open jeep waar 12 stoelen instaan. De aanhanger met de fietsen blijft achter want we komen terug morgen terug naar MAun. Eerst rijden we 30 km op asfalt, nadien een hobbelige zandweg naar het Moreni reservaat, een deel van Okavonga delta. Het is een open reservaat zonder omheiningen. Eens op de zandwegen zien we giraffen en olifanten. We beginnen dit al normaal te vinden. We stoppen voor de lunch aan de ingang van het reservaat, het is al bijna 12 u. Het is puffen. Eindbestemming, ongeveer 150 km later is een campplaats zonder voorzieningen. Dus we slapen ‘into the wild’. De laatste 30 km zijn het enkel zéér hobbelige zandwegen. Het is bloedheet en hierdoor zijn de meeste wilde dieren niet actief. Dat valt dus tegen, we zien er bijna geen. We komen aan op de plek waar we deze nacht gaan slapen. We beginnen aan het tentenritueel, we worden nog échte campeerders. Er staan grote bomen waaronder we de schaduw vinden die we zoeken. Het is 14.30 u nu, om 16 gaan we een twee uur durende jeeptocht maken naar een rivier hier in de buurt. De hitte neemt af en de dieren zouden zich nu meer laten zien aldus de locale gids/ chauffeur. We hebben bij aanvang niet echt veel zin omdat we al zolang in die jeep gezeten hebben voor, amper een paar dieren die we zagen. Iedereen denkt ongeveer hetzelfde maar zegt niets. We zijn nog maar net weg en amper 200 meter weg van onze tent wanneer we een luipaard opmerken die onder een boom ligt. De chauffeur rijd even korter, de luipaard staat recht en wandelt rustig naar een omgevallen boom waar een reeds hakf opgegeten Impala ligt (een soort Bambi zeggen ze bij ons) dat hij al half opgegeten heeft. Hij eet rustig verder terwijl wij max 10 meter van hem in de jeep zitten met opengevallen monden, ‘is dit echt’denken we, zo kortbij en meneer de luipaard doet of hi ons niet ziet. We nemen massa’s foto’s, dit vanop zo’n korte afstand kunnen aanschouwen is echt buitengewoon. We blijven een tiental minuten en rijden verder. Dit maakt de vorige uren in de jeep al ruimschoots goed. Dit is echter nog maar het begin. Even verder olifanten aan de lopende band. Korter bij de rivier zien we nijlpaarden, nog meer impalas en een paar grote krokodillen. Ook een paar visarenden. Het is echt de zoo zonder tralies. We denken al dat het niet beter meer kan worden maar nee hoor, even later stuiten we op een kudde van 5 zebra’s. Die zijn veel mooier in het echt dan je zou denken. Het perfecte lijnenspel dat de natuur op hun huid heeft geschilderd is ongelooflijk. Het is al na 17 u, we keren tegen zonsondergang terug naar het kamp. Ik zeg nog lachend dat we nog steeds de koning van het dierenrijk niet gezien hebben. Iets later komen we een andere jeep tegen. De chauffeurs spreken tegen elkaar, blijkt dat de koning iets onder een boom zouden liggen. We rijden door maar vinden hem niet direct. We rijden verder langs de rivier waar we opeens een grote kudde van 14 olifanten uit het struikgewas zien komen gewandeld om hun dorst te lessen. Een zijn twee kleintjes bij, het is National Geographic in het echt wat we hier meemaken. De ‘koningen’ hebben we al en beetje opgegeven maar iets verder ziet de chauffeur ze uiteindelijk liggen in de dikke grote boom. Dit is kippenvel. Twee mannetjesleeuwen liggen naast en half op elkaar de slapen. Overdag zijn leeuwen heel lui, waarvan wij getuige zijn. De jeep rijd tot op vijf meter, dit is echt niet te doen, zo kortbij zijn we. We nemen dé foto’s van de dag !!! De leeuwen doen even hun ogen open maar trekken hun echt niets aan van ons, ook al zijn we zo kortbij. . Zij zien ons al 1 groot ‘geheel’ en niet als afzonderlijke hapklare brokjes, wat we eigenlijk wel zijn. Mochten we echter afzonderlijk uitstappen zouden het wellicht onze laatste meters op twee voeten zijn. We rijden na een tiental minuten door, ons beenhaar blijft nog even rechtstaan. Aangekomen bij de tent is het eten bijna klaar. Er is kampvuur en we eten Botswana steak, een must hier hebben we eergisteren al ondervonden ! We zitten net met ons bord op de schoot (tafels hebben we niet ), met onze hoofdlamp op want het is al donker, wanneer een wasbeer komt aangewandeld, afgaand op de geur van het eten vermoedelijk. We jagen hem weg maar hij heeft blijkbaar echt honger. Een paar minuten later ( dit is écht) komt een luipaard op zijn basketsloefkes aangewandeld. Hij heeft volgens onze gids de wasbeer op zijn menu gezet vanavond. De twee verdwijnen, we zien ze niet meer terug. Eén ding is zeker we zijn hier niet alleen vannacht. We horen echt honderden geluiden. Onze gidsen stellen ons gerust, in onze tent zijn we 99% veilig……