We rijden 10 km westwaarts, en gaan de drukkere kustweg rechtsaf, richting Soria.
De top ligt 22 km verderop, dit is één van de meest populaire fietsroutes hier in het zuiden, we merken aan het aantal wielertoeristen die ons (meestal) voorbij rijden. De klimsnelheid die we met onze tandem ontwikkelen ligt beduidend lager, dan de snelheid die de doorsnee toerist hier uit zijn of haar benen schud. Onze “trekking banden” en ons 5 kg wegende tas achterop de drager zullen hier wel mee verantwoordelijk voor zijn, maar dan nog……omhoog rijden met een tandem is nu eenmaal letterlijk “zwaarder”.
De eerste km’s zijn vals plat, geleidelijk word het steiler. Op 5 km van de top staat een
bord dat aangeeft dat het vanaf hier menens word.
Vanaf hier weinig of geen recuperatiestroken, met maximale percentages tot 14,6 %.
Na onze 23 % ervaring van twee dagen geleden, valt dit best mee.
Net voor we aan het stuwmeer komen, nemen we een wegje links omhoog, richting San Bartolomé. Dit is een verbindingsstuk van ongeveer 5 km, zeer slecht wegdek, welke we kennen van gisteren, we reden hier toen naar beneden, wat veel minder leuk was, door de vele kiezelsteentjes en het slechte asfalt.
We halen bij momenten amper 5 km per uur, wat veel zegt over het stijginspercentage.
Nadien handschoenen en regenjack aan, we dalen nu 9 km richting Mogan. Prachtige afdaling, veel korte haarspeldbochten op nieuw asfalt. Ook op deze klim zijn de fietsers niet te tellen. Zeer veel Duitsers, Zwitsers en Scandinaven….
Wanneer we terug op de hoofdweg rond het eiland komen, nemen we rechts, naar Aldea de San Nicolas toe, eerst een klim, gevolgd door een korte afdaling, dan terug klimmen. Op de top keren we terug, om van hieruit langs de kustweg naar Maspalomas terug te fietsen.
Ons eerste plan om langs het binnenland San Bartolomé) naar Maspalomas te fietsen hebben we laten varen, daar we boven de 1500 meter zouden fietsen dan, en dat is ons eerdere deze week al eens zuur opgebroken, te veel kans op regen en kou.