We verlaten Moab op vier wielen, door het oponthoud zijn we genoodzaakt ons een eind te laten voeren tot in het Mesa Verde National Park. Mesa Verde is de plaats waar de overblijfselen van de Anasasi Indianen gevonden werden. We fietsen, na drie dagen, terug met onze tandem, naar de sites. Een afdaling van 6 km, brengt ons naar de eerste ” view points”, we bevinden ons op 2000 meter. Die Indianen leefden in uitgeholde rotswand de waar ze hele dorpen in bouwden.
Van Mesa Verde fietsen we naar Durango een 85 km westwaarts.
Na een klim van 7 km en een afdaling van 15 km komen we aan de hoofdweg, de 160.
Fietsers rijden hier altijd op de pechstrook, het verkeer “weet” dat, en zot verkeer is er niet..
Alleen soms hebben we pech, dan is er geen of bijna geen strook om pech op te hebben, dan razen de auto’s soms wel heel dicht voorbij.
Een 25 km voor Durango, stoppen we bij een restaurant dat ons aanbevolen werd door een dame uit een bio voedingswinkel waar we even halt hielden een eind terug.
Wanneer we onze fiets parkeren naast het terras merk ik dat een niet echt jong koppel interesse heeft in onze tandem.
Terwijl we onze helm uitdoen, onze kleine fietstas van de tandem nemen, komt de man naar ons toe, en vraagt ons hoe en wat etc.
Al snel vraagt hij of we al een slaapplaats hebben in Durango, waarop we nee schudden.
Hij nodigt ons uit bij hen te logeren, ……wij verbaast, euhhh…. aja…. dat zou super zijn.
Hij geeft ons zijn adres, welke ik in mijn gps zet, en na een hapje te hebben gegeten, zijn we op weg naar ons onbekende hotel voor deze nacht. Onderweg nog wel een lekke band gehad, maar al snel komen we aan in Durango, het is ondertussen zachtjes beginnen te regenen.
Het is een huis in “Santa Fe ,pueblo”stijl, beetje Mexicaans zeg maar.
Langs de buitenkant vrij onopvallend, maar binnen één grote kunstverzameling, heel tof ingericht. Ze tonen ons de logeerkamer waar het bed uit de muur geklapt word, we hebben onze eigen badkamer en toilet, echt tof! Waar hebben we dit verdient denken we. Jim is een spoedarts op rust, ’t is te zeggen, hij werkt nog drie dagen per maand. Zomaar vreemden uitnodigen, je moet het maar doen….
We passeren in de namiddag nog langs een fietsenwinkel, open op zondag (!) waar ik een nieuwe achterband laat monteren.
We gaan met hen een hapje eten in downtown Durango, wanneer we buiten komen een hevig onweer, dat zijn we hier al gewoon ondertussen.