Terug op weg met pak en zak, richting Chester, dat ligt 90 km ten westen van Halifax. We fietsen een totaal andere richting uit dan de eerste week.
Deze keer mét de zon op de rug, dat is even geleden maar ondanks dat starten we toch met handschoenen aan.
Na 30 km komen we op gravel fietsroute, weg van de drukke weg.
Het nadeel hiervan is wel dat we constant tussen de bomen fietsen.
We stoppen om iets te eten in Hubbards, op 17 km van de eindbestemming. Het is een verblijf waar we over een paar dagen gaan logeren, eens we terug richting Halifax fietsen. Het is op onze route en zo kunnen we eens checken of we wel de juiste keuze gemaakt hebben. Ondertussen is het bijna 15u, we hebben honger, maar het restaurant opent pas om 16u. Er is helaas niet te krijgen, alles wordt nog voorbereid in de keuken. Door de orkaan zijn ze pas vandaag kunnen openen, er was gedurende verschillende dagen geen electriciteit.
Een koffie krijgen we wel en onze Meli honingwafels die we altijd meenemen, zorgen voor de nodige suikers.
Hubbards is schilderachtig dorpje aan de zee, het is een postkaart waaardig.
Nog een klein uurtje en we komen aan in Chester, ook een havendopje en nog pittoresker. Het nodigt uit om foto’s te nemen en met de zon erbij kunnen die eigenlijk niet mislukken. Voor we inchecken in b&b Mecklenburg eten we in tearoom Chester nog snel een broodje.
Suzi, de eigenares van onze verblijfplaats verwelkomt ons even later in haar prachtige oude woning, die al 33 jaar als b&b dienst doet. De houten planché kraakt wanneer ze ons, op de eerste verdieping naar onze kamer brengt.
Zoals elke dag is het eerste wat we doen, de vuile was insteken, waar dit kan tenminste en de gsm’s en gps’sen en ‘tabletten’ opladen. Dit alles samen weegt meer dan onze kledij, we dragen immers elke dag hetzelfde. De beperkte plaats in onze fietstassen is hiervan de reden én we willen zo weinig mogelijk bagage meesleuren.
We eten in een taverne, die al bestaat sinds 1890, ‘the Rope Loft’.
Dit op aanraden van verschillen mensen, het bleek een goeie keuze te zijn.
We raken aan de praat met een Nederlander, zittend aan deze tafel naast de onze. Hij heeft verschillende huizen op het eiland zit ‘in zaken’.
Aan een tafel even verder zit een Belgische familie, de man is CEO van een containerbedrijf in Halifax. Ook hiermee hebben we een tof gesprek.
Aan de praat raken met mensen is hier niet moeilijk, het gaat makkelijker dan in Belgenland, vinden wij. Ook overdag wanneer we ergens stoppen, zijn er altijd mensen die ons aanspreken op onze bepakte tandem. “Vanwaar zijn jullie”, die vraag horen we elke dag meerderen malen…….en dan zijn we vertrokken.
De tandem is een beetje zoals een hond, het is gespreksbenzine…..
