Nog drie dagen om in Albuquerque te geraken, een dikke 200 km. Er zijn twee routes, een vlakke, zeer drukke weg, en een rustige mooie weg met een paar “collekes” onderweg, we gaan voor het laatste.
Voor 7 u zitten we al aan het ontbijt, er zit een jongeman aan de tafel naast ons.
En vrij jonge gast, hij spreekt ons aan, hij ziet dat we fietsers zijn, niet aan onze benen, maar aan onze koersbroek vermoeden we.
Zoals altijd als je met Amerikanen kennismaakt, weten we na 10 minuten de helft van zijn leven….hij is hier voor een maand, herstellende van een operatie, deed vroeger triatlons, heeft in Dallas een ontwenningskliniek voor rijke mensen, en zijn nieuwste passie is zijn Porsche Turbo.Is ooit al in Belgie geweest, kent het Atomium en weet dat wij mayonaise op onze frieten doen…….(schaterlacht wanneer hij dit laatste verteld)
’t Is “nen echten” , zeggen ze bij ons….
Jammer dat je vertrekt zegt hij, anders gingen we eens een leuke rit doen met de Porsche.
Wanneer we buiten onze tandem aan het “laden” zijn, komt hij aangereden met zijn spierwit kanon.
Ik neem een paar foto’s en hij wil me persé in zijn auto krijgen, al was het maar voor 2 minuten, om eens te laten voelen hoeveel kracht zijn monster heeft.
We staan wel klaar om te vertrekken, maar ik wil niet onbeleefd zijn en stap toch in voor een zeer kort ritje, aldus hijzelf.
’t Is nog vroeg, dus er is geen verkeer, na het uitrijden van de parking, draaien we de rustige kant van Toas op….even verder zet hij “het kot open”, niet te doen hoe dat ding optrekt, mijn ontbijt stijgt 20 cm…..hij doet wel niet gevaarlijk, even verder draait hij terug richting B&B, en geeft nog eens plankgas. Zijn auto is getuned naar 600 pk zegt hij, ik geloof het 100 %…, 600 pk op mijn bijna nuchtere maag, dat heeft wel effect….;)
Nadien geeft hij ons zijn adres, wanneer we ooit Dallas zijn, mogen we bij hem gaan logeren…..American hospitality …!
Met veel minder pk’s rijden we met de tandem de parking af op weg naar onze volgende bestemming….
Na een paar km drukke weg, slaan we linksaf richting Chimayo.
Een gans eind op en af, dan het colleke, nadien nog veel op en af, plat is er nooit bij.
De laatste 15 km zijn wel bergaf….
We eindigen met 80 km en 1000 hoogtemeters, aan het Hacienda de Chimayo, een toffe B&B.
Er rechtover een goed restaurant, veel meer is hier niet te beleven.
Een rustige namiddag, beentjes laten herstellen van het klimwerk.