Na ’t ontbijt maken we ons klaar om een rustig tochtje te doen van een 60 km.
We gaan eerst naar het tourist info center, om te vragen welke de meest rustige wegen, om dan zo onze fietsroute uit te stippelen. Zuidwaarts gaan we sowieso, vandaar komt de wind, die héél stevig is…..
We gaan naar Franschhoek, da’s een 30 km, de laatste 10 km zijn de, in onze ogen veiligste, er loopt een asfalt fietspad evenwijdig met de vrij drukke twee-vaksbaan. Franschhoek blijkt verbroedert te zijn met Dilbeek….
Op een gezellig terrasje eten we een lekkere spaghetti, wel in de schaduw, de zon “steekt”.
De weg terug zal wind in de rug zijn, dat gaat plezant zijn……helaas niet voor lang.
Joris fietst eerst, dan ik op de tandem, achter ons ELke….
Regelmatig lopen er kinderen op het fietspad, ik bel of fluit, zo horen ze ons goed afkomen. Hier en daar een zijwegje, ook geen probleem. Nadat we een kilometer of vijf Franschhoek uit zijn, gebeurt het onverwachte, er komt een pick-up een veldweg uitgereden, zomaar zonder te stoppen of te kijken het fietspad op en over…. Ik rijd net achter Joris en zie van op de eerste rij, hoe Joris schrikt, bruusk remt en over de kop gaat. Hij land op de zijkant van de pick-up. Binnen de seconde staat hij rechtop en grijpt naar ze’n elleboog. de schaafwonden op de rest van zijn lichaam voelt hij voorlopig niet. De jongeman is even fel geschrokken als wij, zijn baas, een wijnbouwer die langs de andere kant van de weg woont, komt kijken wat er gebeurt is. Gelukkig kan Joris alles nog bewegen, er is niets gebroken. Al snel word er beslist dat we zo snel mogelijk naar een dokter moeten. We laden onze drie fietsen in de pick-up en de wijnbouwer brengt, of beter “vliegt” ons naar de dokter, Doris en ik zitten in de laadbak, ik klop vrij snel op zijn dak, en doe teken dat hij dat hij wat moet minder snel rijden, sebiet vliegen wij eruit….. De dokter woont een vijf kilomter verderop en kan gelukkig direct aan Joris beginnen. Hij haalt een lange spuit boven in ik zie hem een keer of 6 in de wonde steken, Joris trekt smoelen….ik ook.
Nadien begint hij de wonde te reinigen en toe te naaien. 9 draadjes tel ik…ook een vinger moet een paar draadjes krijgen. De schaafwonden op armen en benen en borstkas worden ontsmet. De dokter is zacht uitgedrukt “ne speciale”, hij praat over zijn Landrover, zijn paarden etc, het interesseert ons allemaal niet, maar wat kunnen we doen…..we zijn blij geholpen te worden.
De man van de pick-up gaat Joris en Elke naar Paarl voeren, ik help hem hun beide fietsen vastmaken.
Doris en ik vertrekken ondertussen al met de tandem richting Paarl, we passeren onderweg terug de plaats van het ongeluk, we zijn nu wel op de rijbaan gebleven en hebben het fietspad gelaten voor wat het was, ‘k heb er wel een foto genomen. Je ziet het veldwegje van waar de pick-up kwam afgereden, wij kwamen van rechts, helaas door de mooie struiken in bloei en door het lawaai van de felle wind, zagen we hem niet afkomen….
Ongeveer halfweg naar Paarl rijden ze ons met de jeep voorbij, na een kleine 30 kilometer komen ook wij aan in Paarl.
Joris ligt ondertussen al op bed, en heeft de nodige pijnstillers en antibiotica al gaan halen, nu drie dagen platte rust en hij zal wel kunnen starten op zondag.
Pfft, tegenslag…..een mens rijdt dan op een veilig fietspad….